اثربخشی «روان درمانی مثبت» برخودشفقتی، خودانتقادی، ادراک رنج و پریشانی روانشناختی در زنان نابارور

مقدمه: ناباروری می تواند پیامدهای روانشناختی بسیاری به همراه داشته باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت برخودشفقتی، خودانتقادی، ادراک رنج و پریشانی روانشناختی درزنان نابارور شهر اهواز می باشد. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع تجربی با گروه مداخله و گروه کنترل همراه با پیش آزمون پس آزمون و پیگیری 2 ماه بود. جامعه پژوهش زنان ناباروری که درسال 1399 برای درمان ناباروری به مراکز پزشکی ناباروری و مراکز بهداشتی درمانی اهواز مراجعه کرده بودند، بود. 40 تن براساس ملاک های ورود به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و براساس تصادفی ساده به روش قرعه کشی بطور مساوی در 2 گروه جایگزین شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های جمعیت شناختی، مقیاس خودشفقتی (self compassion scale)، مقیاس خودانتقادی selfcriticism) scale)، مقیاس ادراک رنج (perception of suffering scale) و مقیاس پریشانی روانشناختی کسلر (kessler distress psychological scale)جمع آوری شدند. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش محاسبه همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ انجام شد. گروه مداخله 8جلسه 90 دقیقه ای روان درمانی مثبت دریافت کردند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد.یافته ها: بین 2 گروه مداخله و کنترل در متغیرهای خودشفقتی (142.48=f و 0.001=p)، خودانتقادی (300.99=f و 0.001 =p)، ادراک رنج جسمانی (137.79=f و0.001=p)، ادراک رنج روانشناختی (122.43=f و 0.001=p)، ادراک رنج وجودی (126.03 =f و 0.001=p) و پریشانی روانشناختی (165.55=f و 0.001=p) بعد از مداخله تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: روان درمانی مثبت جهت افزایش خودشفقتی و کاهش خودانتقادی، ادراک رنج و پریشانی روانشناختی در زنان نابارور موثر بود. پیشنهاد می شود که از این روش به عنوان درمان تکمیلی در کنار سایر روش های درمانی پزشکی استفاده شود.

The Effectiveness of “Positive Psychotherapy” on Self- Compassion, Self-Criticism, Perception of Suffering and Psychological Distressing of Infertile Women

AbstractIntroduction: Infertility can have many psychological consequences. The aim of this study was to determine the effectiveness of ldquo;Positive Psychotherapy rdquo; on selfcompassion, selfcriticism, perception of suffering and psychological distress in infertile women in Ahvaz. Methods: The method of the present study was experimental with intervention group and control group with pretestposttest and 2month followup. The study population was infertile women who had referred to infertility medical centers and clinics in Ahvaz in 2020 for infertility treatment. 40 people were selected based on the inclusion criteria of purposive sampling method and based on simple random sampling method, they were equally divided into two groups. Data were collected using demographic questionnaires, ldquo;SelfCompassion Scale rdquo;, ldquo;SelfCriticism Scale rdquo;, ldquo;Perception of Suffering Scale rdquo;, and ldquo;Kessler Psychological Distress Scale rdquo;. Content validity was performed by qualitative method and reliability was calculated by internal correlation by calculating Cronbach #39;s alpha coefficient. The intervention group received 8 sessions of 90minute ldquo;Positive Treatment rdquo; and the control group did not receive any intervention Data were analyzed in SPSS. 24. Results: There were significant differences between the intervention and control groups in the variables of self selfcompassion (F=147.01, P=0.001), selfcritical (F=304.71, P=0.001), perception of physical suffering (F=142.94, P=0.001), Perception of psychological suffering (F=117.51, P=0.001), Perception of existential suffering (F=119.45, P=0.001) and psychological distress (F=527.78, P=0.001) after the intervention sessions. Conclusions: ldquo;Positive Psychotherapy rdquo; was effective in increasing selfesteem and decreasing selfcriticism, perception of suffering and psychological distress in infertile women. It is recommended that this method be used as a complementary treatment along with other medical treatments.