مقایسه اثر بخشی «راهبردهای آموزش فراشناخت» و»یادگیری مبتنی بر مسئله» بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان روانشناسی دانشگاه آزاد واحد ابهر

مقدمه: خودکارآمدی نقش مهمی در عملکرد تحصیلی ایفا می کند و بر انتخاب تکلیف، تلاش، استقامت، امتناع و پیشرفت افراد تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی راهبردهای آموزش فراشناخت و یادگیری مبتنی بر مسئله بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر انجام شد. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 3 ماه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان روانشناسی مقطع کارشناسی شاغل به تحصیل در دانشگاه آزاد ابهر در سال تحصیلی 1398-1397 به تعداد 130تن بودند. براساس جدول krejcie morgan 100 تن از آن ها بصورت تصادفی منظم انتخاب و از بین افرادی که نمره پایین تر از نمره برش (80) در مقیاس خودکارآمدی تحصیلی کالج (college academic selfefficacy scale) کسب کرده بودند انتخاب شدند. 45 تن در سه گروه (دو گروه مداخله) و یک گروه کنترل بصورت تصادفی جایگزین شدند. داده ها با پرسشنامه جمعیت شناختی و مقیاس خودکارآمدی تحصیلی کالج جمع آوری شد. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. آزمودنی‌های گروه‌ مداخله 1 در جلسات آموزش گروهی راهبردهای آموزش فراشناخت در 10 جلسه 90 دقیقه ای و گروه مداخله 2، در جلسات آموزشی یادگیری مبتنی بر مسئله در 7 جلسه 90 دقیقه ای و در هر هفته یک بار شرکت کردند. پس از پایان جلسات، پس آزمون و 3 ماه بعد پیگیری برای هر 3 گروه مقیاس خودکارآمدی تحصیلی کالج تکمیل شد. داده‌ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد. یافته ها: آموزش گروهی راهبردهای آموزش فراشناخت و یادگیری مبتنی بر مسئله موجب افزایش نمره خودکارآمدی تحصیلی شرکت کننده در گروه های مداخله و در طی زمان های مختلف نسبت به گروه کنترل متفاوت بودند) 01 / 0≥p. اما بین دو گروه راهبردهای آموزش فراشناخت و یادگیری مساله محور تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد (p <0/05).نتیجه گیری: آموزش گروهی راهبردهای آموزش فراشناخت و یادگیری مبتنی بر مسئله موجب افزایش نمره خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان می شود. پیشنهاد می شود متخصصان آموزشی از این 2 روش آموزش گروهی جهت ارتقای خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان استفاده نمایند.

Comparison of the Effectiveness of “Metacognitive Teaching Strategies” and” Problem-Based Learning” on the Academic Self-Efficacy of Psychology Students of Abhar Azad University

Introduction: Selfefficacy plays an important role in academic performance and affects the choice of task, effort, endurance, refusal and progress of individuals. The aim of this study was to compare the effectiveness of ldquo;Metacognitive Teaching Strategies rdquo; and ldquo;ProblemBased Learning rdquo; on the academic selfefficacy of psychology students of Islamic Azad University, Abhar Branch.Methods: The research method was quasiexperimental with pretest, posttest and 3month followup. The statistical population included all undergraduate psychology students studying at Abhar Azad University in the academic year (20182019) of 130 people. According to Krejcie and Morgan Table, 100 of them were randomly selected from among those who scored lower than the cutoff score (80) in the ldquo;College Academic SelfEfficacy Scale rdquo;. 45 people were randomly selected and randomly assigned to three groups (two intervention groups) and one control group. Data were collected using a demographic questionnaire and ldquo;College Academic SelfEfficacy Scale rdquo;. The scale was administered to students in three stages: pretest, posttest and followup. Content validity was measured by qualitative method and the reliability of the scale was measured by internal consistency method by calculating Cronbachchr('39')s alpha coefficient. Subjects of intervention group 1 participated in group training sessions on ldquo;Metacognitive Teaching Strategies rdquo; in 10 minute 9 sessions and intervention group 2, participated in ldquo;ProblemBased Learning rdquo; in 7sessions 90minute once a week at the end of the sessions, posttest and onemonth followup for all three groups College Academic SelfEfficacy Scale was completed. Data were analyzed using SPSS .24Results: Group training ldquo;Metacognitive Teaching Strategies rdquo; and ldquo;ProblemBased Learning rdquo; increased the academic selfefficacy score of the participants in each intervention and were different from the control group during different times (P le;0.01). But there was no statistically significant difference between the two groups (P<0.05). Conclusions: Group training ldquo;Metacognitive Teaching Strategies rdquo; and ldquo;ProblemBased Learning rdquo; increased students chr('39')academic selfefficacy scores. It is suggested that educational professionals use these two methods of group education to improve studentschr('39') academic selfefficacy.