تاثیر «معنویت درمانی» بر رشد پس از سانحه، شفقت به خود و امید در زنان مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: بیماری سرطان با پیامدهای متعدد از جمله عوارض روانی مانند تنش و افسردگی همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر معنویت درمانی بر رشد پس از سانحه، شفقت خود و امید در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش کار: روش مطالعه حاضر نیمه آزﻣﺎﻳﺸﻲ با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری و گروه کنترل ﺑﻮد. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مرکز طب تسکینی بیمارستان فیروزگر و مرکز پیشگیری و کنترل سرطان آلاء (مکسا) شهر تهران بود . با روش نمونه گیری هدفمند تعداد کل 30 بیمار انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی (شامل سن، طول مدت بیماری و وضعیت تاهل)، پرسشنامه رشد پس از سانحه (posttraumatic growth questionnaire)، مقیاس شفقت به خود (selfcompassion scale) و مقیاس امید اشنایدر (snyderchr('39')s hope scale) استفاده شد. روایی ابزارها با روایی همگرا و پایایی آن ها با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ انجام شد. گروه مداخله طی 8 جلسه 90 دقیقه ای، تحت مداخله معنویت درمانی قرار گرفت. تحلیل داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 19 انجام شد. یافته ها: بین میانگین نمرات دو گروه مداخله و کنترل در دو مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود داشت. نتایج تحلیل واریانس آمیخته نشان داد که معنویت درمانی روشی موثر در بهبود رشد پس از سانحه، شفقت به خود و امید در بیماران سرطانی است (0/05>p).نتیجه گیری: با توجه به اثر معنویت درمانی در بهبود رشد پس از سانحه، شفقت به خود و امید در زنان مبتلا به سرطان، پیشنهاد می شود از این مداخله روانشناختی به منظور ارتقای رشد پس از سانحه، شفقت به خود و امید در زنان مبتلا به سرطان استفاده شود.

The Effect of Spiritual Therapy on Posttraumatic Growth, Self-Compassion and Hope in Women with Breast Cancer

Introduction: Cancer has many consequences, including psychological effects such as stress and depression. The aim of this study was to determine the effect of spiritual therapy on posttraumatic growth, selfcompassion and hope in women with breast cancer.Methods: The method of the present study was semiexperimental with pretest, posttest and followup design and control group. The statistical population included women with breast cancer who referred to Firoozgar Palliative Medicine Center and Cancer Prevention and Control Center (Macsa) in Tehran. A total of 30 patients were selected by purposive sampling method and randomly assigned to intervention and control groups. In this study, to collect data from a demographic questionnaire,the ldquo;PostTraumatic Growth Questionnaire rdquo;, the ldquo;SelfCompassion Scale rdquo; and the ldquo;Snyderchr('39')s Hope Scale rdquo; were used. The validity of the instruments was determined by convergent validity and their reliability by Cronbachchr('39')s alpha method. The intervention group underwent Spiritual Therapy intervention in 8 sessions of 90 minutes. Data were analyzed in SPSS. 19.Results: There was a significant difference between the mean scores of the experimental and control groups in the two stages of posttest and followup. The results of analysis of variance on repeated measures showed that spiritual therapy is an effective on improve posttraumatic growth, selfcompassion and hope in cancer patients (P <0.05). Conclusions: Given the effectiveness of Spiritual Therapy in improving posttraumatic growth, selfcompassion and hope in women with cancer, it is suggested that this psychological intervention use to promote posttraumatic growth, selfcompassion and hope in women with cancer.