فرسودگی شغلی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در کارکنان عملیاتی مرکز اورژانس تهران

مقدمه: کارکنان فوریت های پزشکی به دلیل مواجهه هر روزه با شرایط تنش زا و فقدان شرایط مثبت در محیط کار مستعد فرسودگی شغلی می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فرسودگی شغلی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در کارکنان عملیاتی مرکز اورژانس تهران در سال 1394 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی 285 نفر از کارکنان عملیاتی مرد مرکز اورژانس تهران که بطور تصادفی ساده انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه اطلاعات فردی و سیاهه فرسودگی ماسلاچ (maslach burnout inventory) (mbi) بود. روایی صوری و محتوایی ابزار با نظر 10 تن از خبرگان و پایایی ابزار هم با استفاده از آلفای کرونباخ توسط 30 نفر تایید گردید. داده ها با استفاده از نرم فزار اس پی اس اس نسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اکثر کارکنان (77.5 درصد) فرسودگی شغلی متوسط داشتند. از نظر شدت، میانگین نمره خستگی هیجانی افراد برابر 12.25 ±21.65، نمره مسخ شخصیت برابر 7.36 ±20.48، نمره کفایت شخصی برابر 5.42 ±22.92 و نمره درگیری شغلی5.16 ±9.29 بود. همچنین از نظر فراوانی، میانگین نمره بروز خستگی هیجانی برابر با 10.9 ±2.76، مسخ شخصیت برابر با 7.19 ±20.29، کفایت شخصی برابر با 5.35 ±22.44 و درگیری شغلی برابر با 5.09 ±9.11 به دست آمد. نتیجه گیری: فرسودگی شغلی در بین کارکنان عملیاتی اورژانس تهران در حد متوسط بود. پیشنهاد می شود برنامه ریزی در راستای شناخت عوامل تاثیر گذار و تعدیل آنها صورت گیرد.