اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی تروپونین آی با حساسیت بالا و پپتید ناتریورتیک مغزی در مردان سالمند

مقدمه: تمرین مقاومتی اثرات مفیدی بر سلامت سیستم قلبی عروقی داشته و می تواند یک درمان موثر برای شرایط بالینی مختلف مانند بیماری قلبی باشد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی تروپونین آی با حساسیت بالا (height sensitive cardiac troponin i) و پپتید ناتریورتیک مغزی (nterminal probrain natriuretic pepted) مردان سالمندمی باشد.روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. 24 نفر به صورت انتخابی از بین مردان سالمند شهر کرج (سن:5.25± 72، وزن:13.3± 73.4، شاخص توده بدنی:4.3± 27.1) به عنوان آزمودنی های پژوهش حاضر انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه تمرین مقاومتی (12 نفر) وکنترل (12 نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته با هشت حرکت و هر حرکت با ده تکرار برای گروه مداخله طراحی گردید. گروه کنترل نیز به منظور مقایسه با گروه تمرین و بررسی اثر زمان هشت هفته ای خونگیری پیش و پس آزمون در آسایشگاه کهریزک تحت کنترل بودند. برای اندازه گیری سطوح سرمی ntprobnp و hsctni بترتیب از روش الایزا (eliza) وکمی لومینسانس (chemi luminescence) استفاده گردید. پایایی کیت های ntprobnp و hsctni بترتیب با شناسه های (zb1239h9648) و (zb11753sh9648) مشخص شد. روایی کیت های مورد استفاده با نظرسنجی از متخصصان آزمایشگاه مشخص گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد.یافته ها: سطوح سرمی hsctni و ntprobnp پس از هشت هفته تمرین مقاومتی کاهش معنی داری نشان داد (p<0/05). همچنین، سطوح ntprobnp گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنی داری پس از هشت هفته تمرین مقاومتی داشت (p<0/05).نتیجه گیری: تمرین مقاومتی باعث کاهش سطوح بیومارکرهای پیش آگهی دهنده بیماری های قلبی hsctni و ntprobnp در مردان سالمند می گردد. لذا ارائه برنامه های تمرین مقاومتی می تواند سرعت آتروفی عضلات اسکلتی و قلبی و پدیده سارکوپنی را که در سالمندی اتفاق می افتد، کاهش داده و سطوح بیومارکرهای قلبی را در شرایط مطلوب حفظ نماید.