بررسی علل و عوامل احتمالی آسیب‌های ورزشی رزمی در دانشجویان پلیس زن

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی علل احتمالی آسیب‌های ورزشی رزمی در دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی مجتمع آموزشی زنان پلیس و مقایسه انواع آسیب‌ها برحسب محل آسیب و بررسی تاثیر عوامل موثر احتمالی در دوران آموزش نظامیرزمی است. این مطالعه به بررسی عوامل فردی، بیماری های مستعد کننده و علل خارجی می پردازد و ارتباط آن را با ایجاد آسیب‌های اسکلتی عضلانی بررسی می‌کند.</p><p مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی انجام‌شده است. جامعه موردپژوهش تعداد 98 نفر از دانشجویان مصوب پلیس است. این پژوهش با استفاده از پرسشنامه نوردیک، پرسشنامه اطلاعات فردی و پرسشنامه معاینات پزشکی و آزمون آمادگی جسمانی بدو ورود و پایان دوره آموزش‌های رزمیورزشی انجام شد؛ داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و تحلیلی در نرم‌افزار spss (α=0/05) انجام شد. یافته‌ها: نتایج نهایی نشان می‌دهد پس از اتمام دوره، ازنظر سلامتی 79 نفر از افراد مورد مطالعه حداقل در یکی از قسمت‌های سیستم اسکلتی عضلانی وضعیت نامطلوب‌تری نسبت به شروع دوره داشتند. موارد آسیب برحسب محل به ترتیب ستون فقرات، اندام تحتانی، و اندام فوقانی بود. آسیب ناحیه زانو شایع‌ترین نوع آسیب در سال اول آموزش بود، ولی در سال‌های بعدی و در پایان دوره، شایع‌ترین نوع آسیب در ناحیه کمر بود. عوامل مستعد کننده به ترتیب فراوانی شامل مشکلات بافت نرم، مفصلی، زنان، اختلالات فیزیولوژیک بدن و مشکلات استخوانی یافت شد. عوامل مستعد کننده در پایان دوره به ترتیب فراوانی شامل اختلالات فیزیولوژیک بدن، مشکلات بافت نرم، زنان، مفصلی و مشکلات استخوانی بودند. علل خارجی آسیب‌ به ترتیب فراوانی شامل فعالیت رزمی، فعالیت ورزشی و شرایط زندگی در خوابگاه بوده است. ارتباط بین شاخص های دموگرافیک با ایجاد آسیب‌های اسکلتی عضلانی ازنظر آماری معنادار نبوده است. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که فعالیت‌های ورزشی و رزمی در حین و اتمام دوره آموزش و شرایط زندگی در خوابگاه، در ایجاد آسیب‌های اسکلتی عضلانی موثر است.