تعیین سهم ادراک خطر بر اساس مولفه‌های رفتار رانندگی در رانندگان پرخطر در شهر تهران

هدف: هدف از این پژوهش پیش‌بینی رفتار رانندگی پرخطر بر اساس مولفه‌های رفتار رانندگی است. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری 2700 راننده وسایط نقلیه در استان تهران بود که در سه ماهه اول سال 1392 توسط پلیس راهنمایی و رانندگی به دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف شده بودند. نمونه شامل 460 راننده پرخطر بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از دو پرسش‌نامه، رفتار رانندگی منچستر و ادراک خطر رانندگی استفاده شد. سپس تحلیل‌های آمار توصیفی و استنباطی (ازجمله رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر) بر روی داده‌ها انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مولفه‌های رفتار رانندگی می‌توانند رفتار رانندگی پرخطر را پیش‌بینی کنند و رابطه معناداری بین رفتار رانندگی با درک خطر در حین رانندگی وجود دارد. نتیجه‌گیری: مولفه‌های رفتاری از نوع اشتباهات و تخلفات عمدی بیشترین تاثیر را در درک خطر در حین رانندگی دارند و همچنین؛ بر اساس مولفه‌های رفتار رانندگی می‌توان ادراک خطر در حین رانندگی را پیش‌بینی کرد.