سبک‌های دلبستگی، بهوشیاری و کیفیت خواب در افراد مبتلا به اختلال سوء‌مصرف مواد افیونی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی سبک های دلبستگی در افراد مبتلا به اختلال سوء مصرف موادافیونی و رابطه آن با بهوشیاری و کیفیت خواب انجام شد. روش: در این مطالعه، 120 مرد مبتلا به سوءمصرف مواد افیونی که به صورت در دسترس نمونه گیری شده بودند، به مقیاس های سبک های دلبستگی، بهوشیاری و کیفیت خواب پاسخ دادند. بعد از تعیین فراوانی هر یک از سبک های دلبستگی، ارتباط میان سطح بهوشیاری و نیز کیفیت خواب در افراد با سبک های دلبستگی گوناگون تعیین گردید. تحلیل آماری با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. در صورت وجود تفاوت معنی دار آماری از پس آزمون توکی استفاده شد. یافته ها: سطح بهوشیاری در افراد با دلبستگی ایمن بالاتر از افراد با دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا بود (p=0.03). هیچ تفاوت معناداری میان سطح بهوشیاری افراد با دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا مشاهده نشد (p>0.05). کمترین نمره میانگین کیفیت خواب مربوط به افراد با سبک دلبستگی ایمن سپس دوسوگرا و در آخر اجتنابی بود. مقایسه سطح کیفیت خواب در میان افراد با الگوهای مختلف دلبستگی تفاوت آماری معناداری نشان نداد (p>0.05). نتیجه گیری: افراد با سبک دلبستگی ایمن نمره بهوشیاری بالاتر و افراد با سبک دلبستگی دوسوگرا نمره بهوشیاری کمتری دارند. کیفیت خواب نیز تحت تاثیر بهوشیاری قرار نمی گیرد.