همسانه‎سازی، بیان، تخلیص و ارزیابی سمیّت پروتیین هیبریدی توکسین دیفتری- اینترلوکین 2

مقدمه: ایمونوتوکسین یک پروتیین هیبریدی و دارای دو بخش کاملاً مجزا است که توسط رابط‌های مشخص و به‌صورت کووالان به یکدیگر متصل هستند: یک بخش ایمنی که نقش تشخیصی و اتصال ایمونوتوکسین به گیرنده‌های خاص را بر عهده دارد و یک بخش توکسینی یا سمی که نقش سیتوتوکسیک و مرگ سلولی را انجام میدهد. هدف از مطالعه حاضر، تولید یک پروتیین هیبریدی با استفاده از اتصال مولکولی توکسین دیفتری (dt) به اینترلوکین 2 انسانی (il2)، به‌منظور استفاده از آن در بیماران مبتلا به لنفوما می‌باشد.مواد و روش‌ها: پس از سنتز اولیه توالی ژنی رمز کننده پروتیین هیبریدی مذکور (idz: dt-il2)، همسانه‎سازی قطعه مربوطه در سیستم بیانی pet، صورت گرفت. پلاسمید pet-idz تولیدی، درون باکتری bl21(de3) منتقل و سپس القا گردید. در ادامه تخلیص پروتیین با استفاده از سیستم کروماتوگرافی تمایلی نیکل (ni-nta) انجام شد و در نهایت عملکرد پروتیین هیبریدی نوترکیب تولیدی بر روی رده سرطانی k-562 که دارای گیرنده سطحی برای اینترلوکین 2 است، با استفاده از روش سنجش زیستی mtt مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: پس از تولید پلاسمید pet-idz، بیان پروتیین هیبریدی نوترکیب در باکتری bl21(de3)، با استفاده از روش‌های الکتروفورز و وسترن بلات تایید گردید. تخلیص پروتیین هیبریدی، خلوص بالای 95 درصد را با استفاده از روش دانسیتومتری نشان داد. در ادامه سلول‌هایk-562 با غلظت‌های مختلف پروتیین هیبریدی تولیدی تیمار شد. نتایج حاصله نشان داد که میزانic50% برابر 10-10 × 6 مولار است.نتیجه‌گیری: ایمونوتوکسین یا توکسین هدف‌گذاری شده به‌عنوان یکی از استراتژی‌های نوین درمانی بیماران سرطانی به‌حساب می‌آیند. اولین نمونه نوترکیب این پروتیین‌های هیبریدی (با نام اونتاک) در سال 1999 از سازمان غذا و داروی آمریکا تاییدیه دریافت کرد که در آن توکسین دیفتری به اینترلوکین 2 متصل شده بود. با توجه به اهمیت داروی مذکور، تلاش گردید این دارو در داخل کشور تولید شود. نتایج حاصل از عملکرد اولیه نمونه تولیدی بیانگر صحت نمونه است ولی لازم است آزمایشات تکمیلی و مقایسه آن با نمونه خارجی صورت پذیرد.