رابطه بین نوبت کاری و رضایت شغلی در کارکنان خدمات درمانی نظامی

مقدمه: در این مقاله قصد داریم تا به مطالعه رابطه نوبت کاری و رضایت شغلی در کارکنان خدمات درمانی نظامی بپردازیم مواد و روشها: این مطالعه بر روی 301 نفر از کارکنان یک بیماران فوق تخصصی نظامی بصورت مقطعی در زمستان سال 1389 و با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای انجام پذیرفته است. ابزار استفاده شده در این مطالعه عبارت از پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی jss با 7 زیر حیطه حقوق و مزایا ، مدیریت ، طبیعت کار ، ارتباطات ، ارتقا مقام ، ضوابط و شرایط کار، همکاران و فرم اطلاعات دموگرافیک بود.در این تحقیق از روشهای آمار توصیفی (میانگین، نسبت) و استنباطی (تحلیل واریانس، آزمون تعقیبی دانکن) و برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 16 استفاده گردید. یافته‌ها: جمعیت نمونه مورد مطالعه متشکل از 301 نفر که 122 نفر(5/40%) روزکار کار، 65 نفر(6/21%) صبح و عصر کار، 43 نفر (3/14%) نوبتکار گردشی و 71 نفر(6/23%) شب کار بودند. نتایج این مطالعه بیانگر ارتباط مثبت معنی‌دار میان نوبت کاری با رضایت شغلی(021/0=p) ، و دو حیطه حقوق و مزایا (005/0=p) و ضوابط و شرایط کار (009/0=p) بوده است. 5 حیطه دیگر با نوبت کاری رابطه معنی دار آماری نشان ندادند. روزکاران و صبح و عصرکاران بیشترین میزان رضایت را نسبت نوبت کار گردشی و شب کاران نشان دادند. نتیجه گیری: با توجه به اینکه شب کاری و نوع چرخش مهمترین عامل در عدم رضایت نوبت کاران شناخته شده، اصلاح شیوه کار جهت تعدیل این دو عامل باید در دستورالعمل مسیولان قرار گیرد.