تجربیات دوران کودکی و نشانگان افسردگی گرایش به خودکشی: بررسی نقش میانجی نشخوار فکری و تعلق‌پذیری خنثی

اهداف: تجارب نامطلوب دوران کودکی به طور مداوم با مشکلات روانپزشکی در کودکان و بزرگسالان در ارتباط است. با این حال اثرات طولانی مدت تجربیات کودکی بر سلامت روان در بزرگسالی مورد مطالعه قرار نگرفته است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط تجربیات دوران کودکی و نشانگان افسردگی گرایش به خودکشی با نقش میانجی نشخوار فکری و تعلق پذیری خنثی بود. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی به روش مدلیابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری تمامی دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 1399 بود که 650 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های نشانگان افسردگی گرایش به خودکشی joiner با ضریب آلفای کرونباخ و روایی همگرا 91 / 0 و 74 / 0 ، تعلق پذیری hill و pettit با ضریب آلفای کرونباخ و روایی همگرا 88 / 0 و 84 / 0 ، نشخوار فکری o’connor و williams با ضریب آلفای کرونباخ و روایی همگرا 79 / 0 و 75 / 0 و تجربیات دوران کودکی مرکز پیشگیری و کنترل بیماریهای آمریکا و بنیاد کایزر با ضریب آلفای کرونباخ و روایی همگرا 91 / 0 و 87 / 0 استفاده شد. دادههای حاصل با استفاده از روش معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تاییدی و با کمک نرمافزار spss 25 و amos 24 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در نهایت دادههای 600 شرکت کننده با میانگین سنی 44 / 4 ± 09 / 23 سال بررسی شد. اثر مستقیم تجربیات کودکی بر نشخوار فکری و نشانگان افسردگی گرایش به خودکشی مثبت معنادار بود ( 001 / 0 > p .) همچنین اثر مستقیم تجربیات دوران کودکی بر تعلق پذیری منفی معنادار بود ( 001 / 0 > p ). اما بین تعلق پذیری و نشانگان افسردگی گرایش به خودکشی اثر مستقیم منفی و بین نشخوار فکری و نشانگان افسردگی گرایش به خودکشی اثر مستقیم مثبت معنادار بود ( 05 / 0 > p). همچنین اثر غیرمستقیم تجربیات دوران کودکی از طریق نشخوار فکری و تعلق پذیری بر نشانگان افسردگی گرایش به خودکشی معنادار بود ( 001 / 0 > p .) نتیجه گیری: مولفه های ویژگیهای شخصیتی بر اساس مدل تبیین شده، قادر است تغییرات متغیر تاب آوری را به طور مستقیم و از طریق متغیر استرس ادراک شده، به طور غیرمستقیم پیشبینی نماید.