مقایسه امید به زندگی، احساس گناه و اختلالات روان‌تنی در معتادان متجاهر زن تحت درمان اجباری و زنان معتاد خودمعرف

اهداف: اعتیاد یک اختلال مغزی است که به‌واسطه اجبار در محرک‌های پاداش با وجود عواقب ناگوار ایجاد می‌شود. هدف از انجام این پژوهش مقایسه امید به زندگی، احساس گناه و اختلالات روان‌تنی در معتادان متجاهر زن تحت درمان اجباری و زنان معتاد خودمعرف بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی در معتادان متجاهر زن تحت درمان در مراکز اقامتی اجباری و زنان معتاد خود معرف تحت درمان مراکز اقامتی شهرستان زاهدان در تابستان 1397 انجام شد. از هر گروه 30 نفر به روش تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه‌های احساس گناه آیزنک، اختلالات روان‌تنی تاکاتا و ساکاتا و امید به زندگی اشنایدر استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری در قالب نرم‌افزار spss 21 تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: میانگین نمره امید به زندگی در زنان معتاد متجاهر مراکز اجباری (8.68±30.36) پایین‌تر از زنان معتاد خودمعرف (7.14±37.80) بود (14.20=f؛ p<0.01). میانگین نمره احساس گناه در زنان معتاد متجاهر مراکز اجباری (2.44±18.80) بالاتر از زنان معتاد خودمعرف (3.00±16.86) بود (26.32=f؛ p<0.01)؛ همچنین میانگین نمره اختلالات روان‌تنی در زنان معتاد متجاهر مراکز اجباری (8.78±58.30) بالاتر از زنان معتاد خودمعرف (9.47±52.70) بود (24.73=f؛ p<0.01).نتیجه‌گیری: میزان امید به زندگی در زنان معتاد متجاهر پایین‌تر و میزان احساس گناه و اختلالات روان‌تنی در آنها بالاتر از زنان خودمعرف است.