اثربخشی گروه‌درمانی یکپارچه‌نگر توحیدی بر خودآگاهی هیجانی، جرات‌ورزی و معنی‌داری زندگی زندانیان

اهداف: افرادی که نسبت به هیجانات خود ناآگاهند، توانایی کمتری در فرونشاندن برانگیختگی هیجانی دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توحیددرمانی به روش گروهی بر میزان خودآگاهی هیجانی، جرات‌ورزی و ارزشمندی زندگی زندانیان بود.مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون دارای گروه کنترل در زندانیان مرد زندان مرکزی مشهد در تابستان و پاییز سال 1397 انجام شد و 30 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شاخص نگرش به زندگی و پرسش‌نامه‌های جرات‌ورزی و خودآگاهی هیجانی بود. گروه آزمایش طی 16 جلسه مورد روان‌درمانی گروهی قرار گرفتند. داده‌ها در قالب نرم‌افزار spss 21 و با روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.یافته‌ها: بین گروه آزمایش (گروه‌درمانی یکپارچه‌نگر توحیدی) و گروه کنترل از لحاظ خودآگاهی هیجانی (0/001=p؛ 17/35=f) و جرات‌ورزی (0/005=p؛ 9/43=f) تفاوت معنی‌دار وجود داشت، ولی بین گروه آزمایش و گروه کنترل از لحاظ معنی‌داری زندگی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (0/12=p؛ 2/46=f).نتیجه‌گیری: گروه‌درمانی یکپارچه‌نگر توحیدی قادر است میزان خودآگاهی هیجانی و جرات‌ورزی زندانیان را افزایش دهد ولی تاثیری بر نگرش آنها به معنی‌داری زندگی ندارد.