عوامل موثر بر الگوی نگرش به ازدواج در کارکنان نیروی انتظامی؛ مدل تحلیل مسیر

اهداف: نگرش به ازواج یک پدیده شناختی است که بر رغبت به ازدواج، سن ازدواج و پایداری آن تاثیر قابل توجهی دارد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر الگوی نگرش به ازدواج انجام شد.ابزار و روش‌ها: این مطالعه مقطعی با استفاده از نمونه‌گیری خوشه‌ای 2مرحله‌ای در سال 1394-1393 در 750 نفر از پرسنل نیروی انتظامی شهر تهران انجام شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه خودساخته نگرش به ازدواج استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل عاملی، ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل مسیر در قالب نرم‌افزار spss 23 و amos 23 تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: شاخص‌های تعداد برادر و خواهر، سابقه کار و تعداد ایده‌آل فرزندان همبستگی مثبت معنادار و سن ایده‌آل نیز همبستگی منفی معناداری با شاخص نگرش به ازدواج داشتند. همبستگی شاخص‌های سن و وضعیت اقتصادی با شاخص نگرش به ازدواج معنادار نبود (p>0/05). شاخص‌ نیکویی برازش با مقادیر 0/00=rmsea، 0/99=gfi، 0/99=nfi و 0/73=cmin/df نشان‌دهندۀ مناسب‌بودن مدل مسیر بود. در آزمون تحلیل مسیر مشخص شد که جنسیت، سن ایده‌آل برای ازدواج و تعداد خواهر و برادر اثر مستقیم بر نگرش به ازدواج و سن، سابقه کار، تعداد ایده‌آل فرزند و وضعیت اقتصادی نیز اثر غیرمستقیم بر نگرش به ازدواج داشتند.نتیجه‌گیری: ایجاد فرهنگ داشتن فرزند بیشتر در خانواده، ثبات‌بخشیدن به وضعیت استخدامی افراد و داشتن سابقه کار مناسب نگرش به ازدواج را افزایش می‌دهد.