ارزیابی پایداری حرارتی روغن سیلیکون و پلی اتیلن گلیکول به عنوان نرم کننده ی چرم های تاریخی

تخریب پوشش دهنده ها و نرم کننده های مورد استفاده در حفاظت از چرم های تاریخی، آسیب به ویژگی های ساختاری و بصری این آثار را در پی دارد. لذا با در نظر گرفتن ارزش های نهفته در آثار تاریخی، ارزیابی پایداری این مواد پیش از مداخلات حفاظتی ضروری است. از این رو پایداری حرارتی پلی اتیلن گلیکول (peg) و روغن سیلیکون به عنوان پوشش دهنده چرم های تاریخی خشک و اشباع از آب، مورد مطالعه قرار گرفت. علاوه بر این، کارایی اسید آسکوربیک (aa) به عنوان افزودنی ضد اکسایش به peg نیز بررسی شد. در این راستا پایداری ساختاری نرم کننده ها با استفاده از طیف سنجی atr-ftir و ثبات رنگی چرم های درمان شده، به روش رنگ سنجی ارزیابی گردید. نتایج نشان دهنده ی اکسایش شدید peg در جریان پیرسازی تسریعی بود که افزودن اسید آسکوربیک مانع از این تغییر شد. ارزیابی چرم های درمان شده با peg، تغییر شدید رنگی این نمونه ها را پس از پیرسازی نشان داد که با افزودن اسید آسکوربیک تشدید گردید. این در حالی است که روغن سیلیکون پایداری حرارتی بسیار بالایی داشت و چرم های درمان شده با آن نیز، کم ترین میزان تغییر رنگ را نشان دادند. از این رو درمان چرم های تاریخی با استفاده از روغن سیلیکون به سبب پایداری بالای آن و حفظ ویژگی های رنگی چرم، مناسب تر است.