سنتز و مشخصه یابی نقاط کوانتومیZnO تلقیح شده با منگنز با قابلیت استفاده در سنسورهای نوری زیستی

نقاط کوانتومی zn1-xomnx به روش شیمیایی تر سنتز و اثر تلقیح یون mn+2 بر روی خواص نوری نانوبلورهای سنتز شده بررسی گردید. به منظور کنترل اندازه ذرات در حین سنتز از طریق محدود کردن در مرحله رشد و افزایش حلالیت نانوذرات در محیط آبی و همچنین آماده شدن سطح ذرات جهت مزدوج شدن، از پوشش زیست سازگار پلی اتیلن گلایکول (peg) استفاده شد. برای ارزیابی خواص فازی، نوری و ریزساختار نانوذرات به دست آمده و همچنین حضور گروه های آلی بر روی سطح آنها، از آزمون های پراش اشعه ایکس (xrd)، اسپکتروفتومتر فلورسنس (pl)، میکروسکوپ های الکترونی عبوری (tem) و آزمون طیف سنجی مادون قرمز (ftir) بهره گرفته شد. نتایج آزمون پراش اشعه ایکس، تشکیل فاز بلوری اکسید روی را تایید کرده و همچنین به کمک معادله شرر اندازه بلورک ها حدود 12 نانومتر تخمین زده شد. تصویر میکروسکوپ الکترونی عبوری نیز نشان-دهنده شکل کروی ذرات بوده و اندازه آنها در محدوده 30-10 نانومتر مشاهده گردید. بعلاوه، برای اطمینان از حضور گروههای آلی پلی اتیلن گلایکول که بر روی سطح نانو ذرات پوشیده شده اند، از طیف سنجی مادون قرمز استفاده گردید. در نهایت، طیف فوتولومینسانس نقاط کوانتومی ثابت کرد که علاوه بر نوار 356 نانومتر مربوط به فاز میزبان zno، تلقیح یونهای mn2+ منجر به ظهور شدن نوار جدیدی در محدوده طول موج 450-410 نانومتر، بدلیل انتقال الکترونی 4t1?6a1 می گردد. بنابراین، نتایج نشان داد که نمونه های سنتز شده از لحاظ خواص نوری و لومینسنسی و اندازه ذرات و عامل دار شدن سطح آنها، پتانسیل استفاده در سنسورهای زیستی را دارا می باشند.