بررسی تغییرات معنایی واژه در زبان‌های فارسی و روسی

تغییر معنایی واژه‌ها، ضمن غنی‌سازی گنجینه لغات هر زبان، به شعرا و ادبا این امکان را می‌دهد که به کلمات جان ببخشند و ابداع و خلق هنرمندانه‌ای از خویش باقی گذارند. غنی‌سازی گنجینه لغات زبان‌ها و از جمله زبان‌های روسی و فارسی به شیوه‌های گوناگون انجام می‌پذیرد. بر این اساس، در این نوشتار سعی بر آن است که با روش تحلیلی به این پرسش پاسخ داده شود که چه فرایندهایی در روند تغییر معنایی واژگان در مفهوم‌سازی و غنی‌سازی گنجینه لغات در زبان روسی و فارسی وجود دارد؟ بررسی نمونه‌های موجود موید آن است که، استفاده از ابزارها (پیشوند‌گذاری، پسوند‌گذاری، ترکیب ریشه‌ها و غیره) و عناصر گوناگون، یعنی تکواژ‌ها، بر اساس الگوهای مشخص در واژه‌سازی، یکی از مهم‌ترین شیوه‌ها در این روند است. افزون‌ بر شیوه اصلی واژه‌سازی، کلماتِ موجود در زبان، در روند استفاده‌، به غیر از مفهوم اولیه خود برای بیان مفاهیم دیگر نیز استفاده می‌شوند. گاه تغییراتی نیز، به دلیل هم‌نشینی و مجاورت تکواژ‌های زبان، در زمان واژه‌سازی‌سازی، در کلمات ایجاد می‌شود. در نتیجه مفهوم‌سازی و غنی‌سازی گنجینۀ لغات در زبان فقط معلول خلق واژه نیست بلکه، با کمک واژه‌های موجود در زبان، گویشو‌ر می‌تواند نیاز واژگانی خود را با تغییرات معنایی واژه‌های موجود برطرف کند.

A Study on Lexical Semantic Changes in Russian and Persian

Semantic changes in words, enriching the vocabulary of each language, make it possible for poets and literary experts to enliven the lexis and create an artistic piece of work. Enriching the vocabulary of languages, including Russian and Persian, is done in different ways, one of the most important one being the use of tools such as suffixing, prefixing, root combinations, etc., based on the specific patterns of wordmaking in the language. In addition to this main method, the lexis of a language can be used for other concepts apart from its original meaning. (cf. Bear: Animal; Bear: Human, Irony of the clumsy). Due to the proximity and juxtaposition of morphemes in wordmaking, some changes may occur in words. Accordingly, in this article, by analyzing semantic changes in lexis in Russian and Persian, it is established that conceptualization and enrichment of a vocabulary is due not only to the effect of word creations, but also to the help of lexis in language, by which speakers can take care of their needs for words by semantic changes of the lexis. ect the teaching of Zarathustra and developments are not due to ruptures and breaks in the tradition or because of influence of other religions. The third approach (diversifying) regards the combined evidence of Avesta and Pahlavi books as a variegated elastic tradition rather than a strict doctrinal system, and describes the Mazdeism of Sasanian as an active efficient religion.