بررسی جملات حاوی فعل kar- در زبان‏های فارسی باستان و اوستایی (با تاکید بر ظرفیت فعل به منظور تعیین افعال مرکب و انضمامی)

یکی از چالشی‏ترین مباحث دستوری در زبان فارسی، تعیین معیارهایی برای تعریف فعل مرکب و انضمامی است. علیرغم زایایی این دو گونۀ فعلی در زبان فارسی امروز،کمتر محققی به روند تغییر و تحولات معنایی و ساختاری افعالی که در ساخت افعال مرکب و انضمامی نقش دارند، در سیر تحولات زبان فارسی توجه کرده است. با بررسی تاریخی این افعال ‏می‏توان پاسخی برای این سوال یافت که آیا وجود این گونه افعال ریشۀ تاریخی دارد؟ با توجه به اینکه در زبان فارسی امروز در میان افعالی که توانایی امکان هم‏نشینی با اجزاء غیرفعلی دارند، فعل کردن از زایایی بیشتری برخوردار است، این مقاله با تاکید بر ظرفیت فعل، سعی در پاسخ به پرسش زیر دارد: آیا در زبان‏های باستانی ( فارسی باستان و اوستایی) جزء فعلی kar در هم‏نشینی با اجزای غیرفعلی تبدیل به فعل سبک شده و در ساخت افعال مرکب و انضمامی نقش داشته است؟

Survey of the Old Persian and Avestan sentences including the verb kar-(With Emphasis on the Verb Valence to Determine Compound and Incorporate Verbs)

One of the challengeable grammatical subjects in New Persian language grammar is, to determine criteria for defining compound and incorporate verbs. Given that in New Persian, combination and incorporation process are productive, it makes so much sense to survey the historical courses of the verbs which are cooperated in making compound and incorporate verbs, in order to find out their semantic and structural development in the evolution of Persian language. Unfortunately, A few scholars pay attention to it. Among Persian verbs, kar has the most potential in association with nonverbal elements. Emphasizing on verb valence, this paper attempts to answer these questions: has kar converted to the light verb in association with nonverbal elements in ancient languages (Aveatan and Old Persian)? Thus, has it have a role in constructing incorporate and compound verbs?