تبیینی شناختی بر استعاره‌‌های شباهت‌‌بنیاد در یازده جزء‌ پایانی قرآن مجید

پژوهش معنی‏شناختی حاضر با هدف ارائه تبیینی شناختی بر زیر‌گروهی از استعاره‌های بدیع با عنوان استعاره‌های «شباهت بنیاد» در 11 جزء ‌پایانی قرآن مجید به شکل توصیفی-تحلیلی انجام شده است. حوزه‎های مبدا و مقصد استعاره‌ها اساس تبیین شناختی بوده‌اند. استعاره‌های مستخرج، در تحقیق حاضر در 3 حوزه‌ «زندگی اجتماعی»، «طبیعت»، و «ذهن» و در دو دسته شباهت «ظاهری» و «غیرظاهری» طبقه‌بندی شده‏اند. در شباهت درک شده «ظاهری»، «انگاره‌ها» مبنای تشکیل استعاره‌ها، و در شباهت درک شده «غیرظاهری»، «طرحواره‌های رفتارها و ویژگی های مبدا» سازنده‌ استعاره به شمار می آید. بر این اساس، مقوله‌های سطح پایه مشتمل بر «اجسام»، «کنش ها» و «روابط» به عنوان «مبدا» مفهوم‌سازی استعاره‌ها تحلیل گردیده‌اند. پرسش‏های اصلی پژوهش عبارتند از: 1 مهمترین حوزه‌های مبدا در شکل‌گیری استعاره‌های مورد بررسی کدامند و با چه بسامدی در پیکره مورد بررسی به کار رفته‏اند؟ 2 تبیین شناختی کاربرد این‏گونه از استعاره‏ها چیست؟ نتایج تحقیق نمایانگر 27 مورد شباهت درک شده ظاهری و 10 مورد شباهت طرحواره‌ای غیرظاهری است که بسامد بالاتر عناصر برگرفته از حوزه طبیعت (24 مورد) در طبقه‌بندی مفاهیم مبدا، نسبت به زندگی اجتماعی و ذهن را نشان می‌دهد و به‌نوبه‌خود بیانگر تاثیر محیط زندگی طبیعی اعراب در مفهوم‌سازی استعاری است.