ماهیّت اختیاری نشانه و مسالۀ هویّت ملّی در آموزش زبان‌های بیگانه به کودکان

دال‌های یک زبان، با بُرشِ پدیده‌ها، بخشی از آنها را برجسته می‌کنند و تصوّرات ویژه‌ای از آنها در ذهنِ کاربران زبان شکل می‌دهند که همان مدلول‌ها هستند. این مساله برآمده از ماهیّت اختیاری نشانه‌ و مبنای شکل‌گیری هویّت و درکِ مشترکِ هم‌زبانان از جهان است. بر همین اساس، کاربرانِ یک زبانْ دنیا را، از دیدگاهی فراگیر، مانند هم‌زبانانِ خود می‌بینند. از همین‌روی، اگر پیش از آموختنِ زبانِ ملّی و اندیشیدن در آن، به آموختنِ زبانی بیگانه گماشته شوند، بخشی از جهان را با بُرش‌های دال‌های آن زبان بیگانه خواهد شناخت و ممکن است به اختلال‌های هویّتی دچار شوند. این مساله، در رویکردی کلّی، روندِ شکل‌گیری هویّت چهل‌تکّه را شتاب می‌دهد. ما در این مقاله می‌کوشیم، با درنگی بر ماهیّت‌ اختیاری نشانه‌ و جایگاه زبان در شکل‌گیری هویّت، به بحث دربارۀ آموزش زبان‌های بیگانه به کودکان بپردازیم که در روزگارِ ما به امری فراگیر تبدیل شده است. جست‌وجوها نشان می‌دهد، آموزش زبان‌های بیگانه به کودکان مایۀ اختلال در جهان‌‌تصویرهای آنها می‌شود و توانِ اندیشیدنِ سالم در زبانِ ملّی را از کودکان می‌گیرد. چنین کودکی جهان را با آمیخته‌ای از بُرش‌های دال‌های زبانِ ملّی و زبانِ بیگانه‌ای که آموخته، می‌بیند و به مصداقی از پدیدۀ «هویّت چهل‌تکّه» دگرگون خواهدشد.

The Voluntary Identity of the Sign and the Issue of National Identity in Teaching Foreign Languages to Children

The signs of a language cut out the phenomena in a special way, and each sign highlights the part of a phenomenon. This issue arises from the voluntary nature of the signs and the basis for the formation of the identity and common understanding of a group of the world. Accordingly, the users of a language see the world from an allencompassing perspective, like their fellow speakers. Therefore, the user of a language, before he can learn and think about the native language of his country, if he is assigned to learn a foreign language, will know a part of the world with the sign parts of that foreign language and may suffer from identity disorders. This, in a general approach, also accelerates the process of forming a fortypiece identity. Accordingly, in this article, we try to discuss the teaching of foreign languages ​​to children, which has become ubiquitous in our time, with a delay on the voluntary nature of signs and the place of language in the formation of identity. Research shows that teaching children foreign languages ​​disrupts their worldimages and deprives children of the ability to think soundly in the national language. Such a child sees a part of the world through the lens of a foreign language he has learned and another part with the help of the official language of his country, and becomes an example of the phenomenon of fortypiece identity.