ارداویراف‌نامۀ منظوم انوشیروان مرزبان کرمانی

ارداویراف نامه از شناخته شده ترین کتاب های پهلوی است که به زبان‌های مختلف ترجمه شده است، یکی از این ترجمه هایی که در روایات داراب هرمزدیار نقل شده، متنی است منظوم به فارسی نو که انوشیروان مرزبان کرمانی آن را در اوایل قرن یازدهم هجری سروده است. متن‌های دیگری نیز از این متن به نظم و نثر فارسی موجود است، از جمله ارداویراف‌نامۀ زرتشت بهرام پژدو که به اعتقاد انوشیروان کامل نبوده و بخش‌هایی را او ناگفته گذاشته است؛ بنابراین به بهانۀ کامل کردن متن، انوشیروان خود به نظم آن با همان وزن شعار زرتشت بهرام اقدام کرده است. در ارداویراف‌نامۀ انوشیروان مطالبی آمده است که در هیچ کدام از ارداویراف‌نامه‌های دیگر وجود ندارد. او به موضوعاتی چون اساطیر و شخصیت‌های اساطیری بیشتر از نمونه‌های پهلوی و فارسی توجه نشان داده است. ارداویراف‌نامۀ انوشیروان مرزبان به عنوان یکی از نمونه‌های شعر فارسی زرتشتی اهمیت بسیاری دارد که در این پژوهش ویژگی‌های محتوایی، ادبی و زبانی آن مورد بررسی قرار گرفته است.

The Versified Ardā Vīrāf Nāme of Anoshirvan Marzban Kermani

AbstractArdā Vīrāf Nāmag or Ardā Vīrāz Nāmag is one of the most wellknown Pahlavi works that has been translated into different languages, one of these translations, included in Darab Hormazyar’s Persian Rivayats, is a Zoroastrian Persian version composed by Anoshirvan Marzban Kermani in seventeenth century A. D. There are other Persian versions of it in verse and prose, including Ardā Vīrāf Nāme versified by Zartusht Bahram Pjjdu, which according to Anoshirvan was not complete and parts of which he has left unsaid; Therefore, in order to complete the text, Anushirvan himself versified it with the same rhythm of Zartusht’s. There are subjects in Anoshirvans’ Ardā Vīrāf Nāme that are not found in any other versions. He has paid more attention to topics such as myths and mythical characters than the Pahlavi and Persian versions. Anoshirvans’ Ardā Vīrāf Nāme is very important as one of the examples of Zoroastrian Persian poetry, whose content, literary and linguistic features have been studied in this research.