بررسی بیان نسبی برخی از ژن‌های مسیر تنفس نوری در واکنش به تنش خشکی در کلزا (brassica napus)

خشکی یکی از مخرب‌ترین تنش‌‌های محیطی موثر بر فرآیندهای متابولیکی گیاه است. در تنش خشکی ژن‌های بسیاری از جمله ژن‌های مسیر تنفس نوری در گیاهان متاثر می‌شوند. در این مطالعه تاثیر تنش خشکی بر بیان نسبی ژن‌های پراکسی‌زومی go glycolate) oxidase) و hpr1 (hydroxy pyruvate reductase) و ژن‌های میتوکندریایی gdc (glycine decarboxylase) و shmt (serine hydroxy methyl transferase) دو ژنوتیپ حساس (hayola308) و متحمل (slm046) کلزا (brassica napus) در شرایط تنش (قطع آبیاری قبل از مرحله گلدهی) و بدون تنش بررسی شد. نتایج حاصل از real timepcr نشان داد میزان بیان نسبی ژن go در 48، 72 و 96 ساعت پس از تنش در ژنوتیپ hayola308 بیش‌تر از ژنوتیپ slm046 بود. بیش‌ترین میزان بیان نسبی ژن gdc در ژنوتیپ hayola308 در 48 ساعت پس از تنش مشاهده شد و با افزایش زمان تنش کاهش یافت. بیان نسبی ژن shmt در 24 ساعت پس از تنش در هر دو ژنوتیپ hayola308 و slm046 در بیش‌ترین حد خود بود و با افزایش زمان تنش در ژنوتیپ slm046 به‌طور ناگهانی و در ژنوتیپ hayola308 به طور تدریجی کاهش یافت. بیش‌ترین میزان بیان نسبی ژن hpr1 در 24 ساعت پس از تنش در ژنوتیپ slm046 بود و سپس در 48 ساعت پس از تنش به شدت کاهش یافت. به نظر می‌رسد در ساعات ابتدایی تنش، تنفس نوری در ژنوتیپ slm046 افزایش یافته بود و با تداوم تنش، بر خلاف ژنوتیپ hayola308 نسبت به شرایط موجود سازگاری یافته و تنفس نوری را مهار کرده است.