هم‌آمیختگی تجربیات حسی و شناختی در گرافیک محیطی

درک پیوسته‌ی انسان از محیط حضور‌یافته در آن به غایت پیچیده‌تر از درک وی از تک تابلویی دو بعدی است که قاب یا کادری آن را محدود از فضای پیرامونیش کرده است. محیط سه بعدی مثلا شهر، اجزای به هم پیوسته ای است که هر جز آن یک پدیده‌ی بصری با حد فضایی نسبی است که در ترکیب با تنوع فضاهای دیگر پدیده‌ها در سامانه‌ای طرح‌یافته درک متفاوت‌تری از خود را ایجاد‌می‌کند. عاقلانه نیست که بخواهیم مرز گرافیک محیطی شهر را تنها در حدود بصری مشخصی وضع‌کنیم که در آن بیان تصویر با بیانیه‌های عرصه‌های حسی دیگر التقاط نیافته‌باشد. دیدنی‌ها با شنیدنیها و شنیدنی ها با بوییدنی ها و بوییدنیها با چشیدنیها در شهر همراهند. درک خوشحالی از دیدن خنده‌های مردمان شهر با شنیدن صدای آنها محکم‌تر شکل می‌گیرد!بنابراین می‌توان گفت در گرافیک محیطی ما تنها با تصویر صرف روبرو نمی‌شویم تا با اولویت محدوده‌ی باصره‌ی حواس خود پدیده‌ها را برانداز کنیم. بلکه تجربیات بصری خود را در هم‌آمیختگی دیگر حواس از قبیل شنوایی، بویایی، چشایی یا لامسه در حرکت و عمل مکانیکی- فیزیولوژی بدن پیش می‌بریم.