گفتمان‏های مسلط جامع ‏ی ایرانی در سینمای اصغر فرهادی با نگاهی به دو فیلم «چهارشنبه‏سوری» و «جدایی نادر از سیمین»

مقاله‏ی حاضر با طرح این پرسش که «گفتمان‏های جامعه‏ی ایرانی در سینمای اصغر فرهادی کدامند و چگونه بازنمایی شده‏اند؟» به تحلیل و بررسی دو فیلم از این کارگردان سینمای ایران یعنی «چهارشنبه‏سوری» (1384-1383) و «جدایی نادر از سیمین» (1389) می‏پردازد. برای رسیدن به این مقصود، نظریه‏ی گفتمان ارنستو لاکلا و شانتال موف ، به‏عنوان چارچوب تحلیل انتخاب شده است. نتایج این تحلیل نشان می‏دهد که فرهادی با نگاهی همدلانه به همه‏ی سوژه‏ها می‏کوشد بدون هر گونه سوگیری، برجسته‏سازی و حاشیه‏رانی، تصویری واقع‏گرایانه از گفتمان‏های مطرح در جامعه‏ی ایران امروز را به نمایش بگذارد. در عین حال، تضادها و تخاصمات موجود در میان گفتمان‏های رایج در جامعه را به تصویر می‏کشد.