ارزیابی تطبیقی کاربری‌های آموزشی در راستای رفاه اجتماعی با تاکید بر عدالت اجتماعی و معیارهای فرهنگی در شهر

رفاه اجتماعی، نظامی از برنامه‌ها، قوانین، خدمات و کمک‌هایی است که به نیاز‌های اولیه مردم و ایجاد امکانات برای این نیازها جواب می‌دهد. از اساسی‌ترین نیازهای اولیه، نیاز به آموزش است. با توجه به جمعیت پذیری امروزه شهرها و پیدا شدن شکل تازه‌ای از شهرها، یکی از ابعاد و موضوعاتی که در سالیان اخیر توجه اکثر اندیشمندان برنامه‌ریزی شهری را به خود مشغول کرده است، پرداختن به مباحثی نظیر عدالت اجتماعی و فرهنگ در مباحث شهری می‌باشد.یکی از وجوه جاری بودن عدالت اجتماعی درشهر، ترکیب فیزیکی مناسب کاربری‌ها است. در این میان موقعیت کاربری‌های آموزشی در شهر به‌عنوان یکی از بزرگترین کاربری‌های تولیدکننده سفر‌‌های شهری، نقش زیادی در میزان مصرف انرژیِ بخش حمل‌ونقل دارد و علاوه بر آن می‌تواند راندمان آموزشی فراگیران را ضمن تاثیر بر مسایل کمی آموزش، تحت تاثیر قراردهد. این تحقیق از منظر عدالت اجتماعی و با تاکید بر کاربری‌های فرهنگی در معیار کاربری‌های همجوار در شهر به ارزیابی تطبیقی کاربری آموزشی دو منطقه 6 و 13 تهران می‌پردازد. نتایج این تحقیق که حاصل خروجی توابع تحلیلی نرم افزار arcgis بر داده‌های مورد بررسی از این مناطق است، گویای اینست که در منطقه 6 از نظر شعاع دسترسی دانش‌آموزان به مدارس و در منطقه 13 از نظرکاربری‌های همجوار، مدارس از وضعیت مطلوب‌تری نسبت به منطقه دیگر برخوردارند. بنابراین توجه به معیارها و اصول مکان‌یابی کاربری آموزشی در مکان‌گزینی‌های آینده کاربری‌های آموزشی و کاربری‌های همجوار آن در این مناطق برای تامین عدالت اجتماعی شهری ‌ساکنان و ارتقای کارایی کاربری‌های آموزشی در نتیجه همجواری با کاربری‌های فرهنگی ضروری است.