ارایه مدل توسعه وفاق و سازگاری فرهنگی و اجتماعی درمیان اقوام و خرده فرهنگ های استان کردستان

پژوهش حاضر به منظور تدوین مدل توسعه وفاق و سازگاری فرهنگی و اجتماعی درمیان اقوام و خرده فرهنگ های استان کردستان پرداخته است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش ، تلفیقی از نوع روش های کیفی و کمی می باشد. در مرحله اول از روش کیفی داده بنیاد استفاده شده است، جامعه آماری در بخش کیفی شامل اعضای هیات علمی گروه های مدیریت فرهنگی وعلوم اجتماعی و خبرگان اجرایی سازمان ها و نهادهای فرهنگی استان کردستان می باشند. همچنین از خبرگان علمی و دانشگاهی استان در حوزه فرهنگی و اجتماعی نیز استفاده شد که برابر 20 نفر بودند. ابزار تحقیق شامل برگه‌های کدگذاری محقق ساخته بود که روایی آن توسط اعضای گروه دلفی تایید و پایایی آن با معیار پی اسکات 0/95 محاسبه شد. یافته های تحقیق نشان داد که عوامل مرتبط با مدل توسعه وفاق و سازگاری فرهنگی و اجتماعی در قالب 13 مقوله و در ابعاد 5 گانه به صورت عوامل محوری(توسعه وفاق و سازگاری فرهنگی و اجتماعی)، شرایط علی، شرایط مداخله‌گر ، شرایط زمینه‌ای، راهبردها و پیامدها جای گرفتند. در مرحله دوم تحقیق، جامعه آماری را شهروندان استان کردستان تشکیل می دهند که حدودا 2500000 نفر می باشند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 384 نفر برآورد شد و پس از گردآوری داده‌ها، تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش در دو سطح توصیفی با استفاده از شاخص های آماری(نظیر فراوانی، درصد و میانگین) و سطح استنباطی تحلیل عاملی تاٌییدی، با استفاده از spss 22 وlisrel8.54 و excel صورت گرفت. معناداری ضرایب و پارامترهای به دست آمده ابعاد عوامل محوری (توسعه وفاق و سازگاری فرهنگی و اجتماعی)، شرایط علی، شرایط مداخله گر، شرایط زمینه ای، راهبردها و پیامدها نشان داد که تمامی ضرایب به دست آمده، معنادار می باشند. یافته های حاصل از تحلیل ابعاد بیانگر آن می باشد که از بین ابعاد مدل توسعه وفاق و سازگاری فرهنگی و اجتماعی در میان اقوام و خرده فرهنگ های استان کردستان، بعد شرایط علی با میانگین (0/90 ) بیشترین و بعد پیامدها با میانگین (0/69 ) کمترین تاثیر را در توسعه وفاق و سازگاری فرهنگی و اجتماعی در میان اقوام و خرده فرهنگ های استان کردستان دارند.