فصل اوّل: چرخش منبع (رویکردی اجتماعی - فرهنگی به منبع‌ها)

مطالعات فرهنگی، تاکنون نتوانسته مفهومی از منبع‌‌ها را بسط دهد که در تحلیل ابعاد فرهنگیِ زندگی در طول زمان و فضا به کار آید. مطالعات فرهنگی تاکنون به مفهومی از منبع‌‌ها نپرداخته است که ابعاد فرهنگی زندگی را در تقاطع زمان و فضا تحلیل کند.کاربست کلمۀ «منبع‌ها»، همچنان به‌شدّت ریشه در رهیافت‌های اقتصادی دارد. منبع‌ها، به‌عنوان محصولات طبیعی، ابزار تولید، نشانه‌های ثروت یا اشکال معیشت شناخته می‌شوند. ما [در این نوشتار] درباره چرخش منبع در مطالعات فرهنگی استدلال می‌کنیم که با گسترش مفهوم منبع‌ها، به‌عنوان مقوله‌ای تحلیلی، ابعاد ناملموس پوشش داده می‌شود، در این راه نگاه سازه‌گرا را جایگزین نگاه ذات‌گرا می‌کنیم، و تحلیل را از کنشگران فردی به‌سوی مناسبات، شبکه‌ها، نهادها و نظام‌های فراگیرتر تغییر می‌دهیم.

The ‘Resource Turn (A Sociocultural Perspective on Resources)

Cultural studies have so far not developed a conceptof resources that can be used in the analysisof cultural dimensions of life across time andspace. When used, the word ‘resource’ remainsfirmly rooted in economic approaches. Resourcesare identified as natural products, means of production,signs of wealth or forms of subsistence.We argue for a resource turn in cultural studies tobe achieved by widening the concept of resourcesas an analytical category to cover intangible dimensions,by replacing an essentialist with a constructivistperspective; by shifting analysis fromindividual actors to wider relationships, networks,institutions and systems; and by highlighting historicalcontingencies and cultural meanings in theidentification of resources.