شناسایی عوامل کلیدی و پیشران های موثر بر آینده صنعت سینما در ایران

صنعت سینما سابقه‌ای بیش از صد و پنجاه‌ساله در کشور ما دارد. این هنر صنعت امروز دیگر جزء میراث فرهنگی ناملموس ما نیز به شمار می‌رود. ازاین‌رو حفظ ، ابقاء ، پیشرفت و ارتقاء آن باید در دستور کار دولت‌ها و بخش‌های خصوصی و نیمه‌خصوصی کشورمان و نیز متخصصان در این عرصه قرار گیرد. از این‌رو باید راهکارها و پیشران‌های موثر برای حفظ و نگه‌داری آن موردبررسی عمیق قرار گیرد. در این پروژه 16 خبره و متخصص از صنوف مختلف سینمایی و اساتید این حوزه در دو راند دلفی، در مورد 18 عامل به اجماع رسیدند. این عوامل بر اساس مدل pest در چهار دسته فناوری، سیاسی، فرهنگی اجتماعی و اقتصادی طبقه‌بندی شدند که عبارتند از: عوامل مربوط به فناوری: ارتقای قابلیتهای فیلم سازی بواسطه فناوری های جدید، میزان فشار شکل های جدید محتوای تصویری در رسانه های دیجیتال به صنعت سینما. عوامل سیاسی: میزان کارامدی قوانین سینمایی، میزان آزادی فعالیتهای مدنی و صنفی. عوامل فرهنگی اجتماعی: میزان وضعیت سواد بصری و سواد رسانه ای عموم مردم، میزان امکان نوآوری در تولید محتوا. مهمترین عوامل اقتصادی: شفافیت مالی در شرکت های فیلم سازی، وضعیت اقتصاد صنعت سینما. دو عامل «میزان دسترسی عوامل تولید به فناوریهای جدید فیلم سازی» و «میزان امکان نوآوری در تولید محتوا» مهمترین عدم قطعیتها هستند.

Identification of key factors and drivers of the future of the film industry in Iran

Iran’s film industry dates back more than 150 years. This artindustry is now part of the country’s intangible cultural heritage. So, its preservation, survival, progress and promotion should be on the agenda of governments, private and semiprivate sectors as well as experts in the field. To that end, approaches and drivers which are instrumental in the preservation of this industry should be thoroughly examined. Sixteen professors and experts specializing in various aspects of the film industry have arrived at consensus, in two rounds, on 18 factors based on Delphi method. In line with the PEST analysis, these factors are placed in four technological, political, sociocultural and economic categories. Technological factors: promotion of filmmaking capabilities through modern technology, and the pressure new forms of video content in digital media exert on the film industry. Political factors: efficacy of cinematic regulations, and the scope of freedom extended to civil and guildrelated activities. Sociocultural factors: the visual and media literacy of the public, and freedom of speech in the country. Economic factors: financial transparency in filmmaking companies, and economic status of the film industry. “Access by the film crew to modern filmmaking technologies” and “freedom of speech in the country” are the biggest uncertainties in this field.