بررسی گونه های مختلف دینداری در مواجهه با مولفه‌های مدرنیته (مطالعه موردی: دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران)

در دوره های تاریخی و اجتماعی توجه به عنصر زمان و مکان اهمیت پیدا می کند و دین با پرسش های معرفت شناسانه رقیبان خود مواجه می شود. این شرایط متنوع و جدید و نوع مواجهه با این شرایط، طرز تلقی ها و نگرش های جدیدی را نسبت به دین بوجود می آورد که از آن به نوع دینداری تعبیر می شود. جهت بررسی این موضوع، دیدگاه های صاحبنظران مختلف پیرامون انواع دینداری، مورد بررسی قرار گرفت که نهایتا مدل ویلیام شپرد که رهیافتی جامعه شناسانه دارد، به دلیل جامعیت بالا و زیر پوشش قرار دادن اغلب مولفه ها و شاخص های گونه شناسی های دیگر برگزیده شد. روش این تحقیق، پیمایش می باشد و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران می باشد که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 247 نفر انتخاب شده اند. نتایج نشان داد از نظر نوع دینداری 5/7 درصد پاسخگویان رادیکال اسلامی، 23/6 درصد سنت گرا، 49/5 درصد سنت گرای جدید، 18/4 درصد تجددگرای اسلامی و 2/8 درصد سکولار هستند. بنابراین بیشترین درصد پاسخگویان از لحاظ نوع دینداری سنت گرای جدید هستند.