ضرورت مفهوم پردازی در علوم اجتماعی با نگاهی به کتاب «انسان شناسی یاریگری»

سیر مفهوم پردازی و به تبع آن نظریه پردازی به ویژه در حوزه علوم اجتماعی در ایران با نوعی رکود مواجه است. بیشتر فعالیت‏های این حوزه معطوف به بازآزمایی مفاهیم موجود در منابع غربی بوده و فاقد مبانی نظری بومی و مرتبط با جامعه ایرانی است. در این مقاله با مروری بر کتاب « انسان‌شناسی یاریگری» تالیف «مرتضی فرهادی» و با تکیه بر آرای وبر، به خصوص توجه او به مفهوم پردازی و توضیح فردیت تاریخی می‌خواهم نشان دهم چطور محقق ایرانی به فرد تاریخی جامعه خود می پردازد و در پی توضیح و مفهوم سازی امر یگانه‌ی فضا و زمان جامعه ایران است. مطالعه کتاب «انسان شناسی یاریگری» نشان می دهد تنها با مفهوم پردازی و رفت و آمد بین عینیت اجتماعی جامعه ایران و ذهنیت اندیشمند ایرانی است که مفاهیم در سطح انتزاعی شکل می گیرند و برای توضیح آنچه انسان ایرانی تجربه می کند به کارمی آیند.