تاثیر بهره‌وری نیروی کار بر کاهش فقر در ایران

ایران به‌عنوان کشوری در حال توسعه تا به حال برنامه‌های گوناگونی را برای کاهش فقر مورد استفاده قرار داده است، اما پایایی مشکل فقر نشان‌دهنده عدم موفقیت کامل این برنامه‌ها در ایران است. بررسی‌ها روی سیاست‌ها و برنامه‌های اجرا شده، نشان می‌دهد تمرکز و اولویت این برنامه‌ها بر توزیع مجدد درآمد بوده است. از‌این‌رو، مطالعه حاضر روشی را مورد بررسی قرار داده که با آن موجبات افزایش سطح درآمد آحاد مردم و به‌خصوص فقرا به‌گونه‌ای فراهم شود که بتوانند از چرخه فقر خارج شوند؛ و این رویکرد کاهش فقر نسبی از طریق بهبود بهره‌وری است. برای این منظور، در این مطالعه، با توجه به مبانی نظری موجود، در ابتدا به ارائه یک چارچوب و الگوی تئوریک جهت بیان ارتباط بین بهره‌وری و کاهش فقر پرداخته و در نهایت با استفاده از روش داده‌های تابلویی به برآورد این الگو پرداخته شده است. براساس نتایج ارائه شده وجود یک ارتباط معکوس میان بهره‌وری نیروی انسانی و فقر نسبی موجود در جامعه است، به همین علت می‌توان انتظار داشت تمرکز بر افزایش بهره‌وری نیروی انسانی تاثیر بسزایی در جهت کاهش فقر نسبی داشته باشد.

Examining and Analysing the Effects of Improvemnt of Productivity on Reducing Relative Poverty in Iran

Iran as a developing country has used several programs and policies for poverty reduction, but continuation of problem of poverty proves failure of these programs. Studies show that priority and focuse of these programs were on income distribution and redistribution. Hence, in this study, we examine and analyze a method that reduces poverty through productivity improvement. For this purpose, first a theoretical framework based on literature review has been introduced and then a model estimated by using panel data approach. The result of this study shows a negative relationship between labor productivity and relative poverty, so for this reason we can expect that, more focus on labor productivity improvement, has significant impact on reduction of relative poverty.