بررسی روش‌های تعیین تعرفه خدمات پزشکی در کشورهای توسعه‌یافته و پیشنهاد الگو برای ایران

پژوهش حاضر با هدف ارایه تجربیات کشورهایی که جایگاه مناسبی در سازمان بهداشت جهانی دارند، یا مدل تعرفه‏ای آنها در کشورمان بسیار رایج بوده، انجام شده است. در ارایه الگو و راهکارها از روش دلفی و نظرات متخصصان استفاده شده و جمع‌آوری اطلاعات مربوط به ایران و کشورهای دیگر با توجه به قوانین و مقررات و منابع کتابخانه‌ای تا پایان سال 1390 صورت گرفته است. روش‌های تعیین تعرفه در این کشورها تحت تاثیر نظام تامین ‏مالی بخش سلامت است. در کشورهایی با رویکرد ترکیبی؛ شیوه خرید خدمت محوریت دارد و تعیین تعرفه‏ها برعهده انجمن‏های تخصصی است و دولت نقش نظارتی و اعلام نهایی تعرفه‌ها را برعهده دارد. در کشورهایی با نظام بی‏وریژ؛ تمرکز بر بخش دولتی بوده و تعیین تعرفه‏ها با دریافت نظرات انجمن‏های تخصصی انجام می‌‏شود. در نظام بیسمارکی؛ تمرکز بر صندوق‏های بیماری است که بیشتر خرید خدمت می‌‏کنند. با توجه به وضعیت کشور و بررسی‌های انجام شده، ساختار، سازمان و مدیریت تعرفه‌ها به بازبینی اساسی نیاز دارد. ازاین‌رو ضمن توجه به مشارکت همه‌ گروه‌های درگیر و با محوریت گروه‌های ارزش نسبی پیشنهاد می‌شود، به‌دلیل گستردگی جغرافیایی کشور و تفاوت محسوس ضریب قیمت مصرف‌کننده (به‌ویژه در کالاهای پزشکی) رویکرد منطقه‌ای در اولویت بعدی قرار گیرد. یافته‌های این پژوهش می‌تواند برای ساختار سیاستگذاری شورای عالی بیمه سلامت مورد استفاده قرار گیرد.