فرصت‌های نابرابر اقتصادی و چالش‌های توسعه رقابت در اقتصاد ایران

رقابت یکی از بهترین و شناخته‌شده‌ترین سازوکارهای تخصیص کارای منابع است. در متون کلاسیک اقتصاد، رقابت به شرایطی اطلاق می‌شود که همه بازیگران قیمت‌پذیر باشند و کسی نتواند بر قیمت‌های نسبی تاثیر گذارد. توسعه این مفهوم دلالت بر آن دارد که جهت حاکمیت رقابت و تخصیص کارای منابع باید قیمت‌ها و هزینه‌های نسبی فعالیت برای تمام بازیگران یکسان باشد. قوانین و مقررات حاکم بر نظام اقتصادی یکی از عناصر اصلی تشکیل‌دهنده قیمت‌های نسبی است. درصورتی‌که نظام حقوقی یک کشور به عده‌ای از بازیگران امتیازاتی اعطا و دیگران را از آن محروم کند، درواقع اصل قیمت‌های نسبی یکسان، قیمت‌پذیر بودن را مختل و پایه‌های رقابت را سست می‌کند. فرضیه مقاله حاضر این است که قوانین و مقررات جاری کشور قیمت‌های نسبی را برای فعالان اقتصادی تبعیض‌آمیز کرده و همین موضوع یکی از دلایل عدم شکل‌گیری بازارهای رقابتی و تخصیص کارای منابع در اقتصاد ایران است. نتایج مطالعه تجربی در حوزه قوانین مالیاتی، قانون بخش تعاون اقتصاد، قانون برگزاری مناقصات و قانون چگونگی اداره مناطق آزاد موید فرضیه مقاله است.