تحلیل سیاست‌های رسمی‌سازی دستفروشی با رویکرد تحلیل گفتمان

سیاست‌های مربوط به دستفروشی از یک‌سو به‌دلیل نقش اقتصادی این شغل در کاهش فقر‌ و از سوی دیگر با توجه به هزینه‌های زیادی که هرساله در شهرها صرف جابه‌جایی یا ساماندهی دستفروشان می‌شود، نقش مهمی در دستیابی به حکمروایی همه‌شمول شهری دارند. ازاین‌رو مقاله حاضر به تحلیل سیاست رسمی‌سازی دستفروشان که به ویژه در پنج سال گذشته در گفتمان رسمی مسئولان غلبه یافته است، می‌پردازد. در این مقاله با استفاده از چارچوب تحلیلی غیررسمیت شهری به دو برنامه پیشنهاد شده شناسنامه‌دار کردن دستفروشان و انتقال آنها به بازارچه‌های رسمی در راستای این سیاست توجه شده است. این تحلیل با استفاده از چارچوب تحلیل سیاست wpr، با روش‌های تحلیل محتوا با استفاده از نرم‌افزار تحلیلی atlas.ti و همچنین تحلیل گفتمان انجام شده است. با توجه به این چارچوب تحلیلی، سیاست‌ها و برنامه‌های مشابه در شهرهای بیست‌ویک کشور جهان‌جنوب هم تحلیل شده است. نتایج تحلیل نشان داده است که سیاست‌های رسمی‌سازی دستفروشی بر صورت‌بندی دوگانه رسمی ‌ غیررسمی تاکید دارند و با نادیده‌ گرفتن در‌هم‌تنیدگی این دو در عمل از رسیدن به اهداف خود باز‌می‌مانند. به‌این‌ترتیب و همان‌گونه که مطالعه تحقیقات سایر شهرهای جهان‌جنوب نشان می‌دهد، برنامه‌هایی مانند دادن مجوز به دستفروشان یا انتقال آنها به مکان‌هایی با کاربری رسمی تجاری، کاستی‌های جدی در هدف‌گیری دستفروشان ضعیف‌تر و برنامه‌ریزی برای جمعیت کثیر دستفروشانی که از این هدف‌ جا‌مانده و منبع درآمدی دیگری ندارند داشته که به بازگشت دستفروشان به خیابان‌ها و در واقع هدر رفتن بودجه شهرها و منابع مالی دستفروشان منجر خواهند شد.

An Analysis of the Formalisation Policies Regarding Street Vending

Policies on street vending can play a significant role in inclusive urban governance via securing the livelihoods of the urban poor and hence reducing poverty, and by considerably reducing the budget that is annually spent on managing or relocating street vendors,. Therefore, this paper analyses the formalisation policies of street vending, which have been a dominant discourse among national and city authorities during the past five years in the country. This paper studies two types of suggested programs, which are in line with formalization policies: 1. Licensing street vendors; 2. Relocating street vendors to formal commerce centres. This study employs WPA as its analytical framework for policy analysis and adopts content and discourse analysis, using Atlas.ti as its methods of data analysis. This study also looks into similar policies and programmes and their impacts in twenty one countries in the global south. The results show that by overlooking the interwoven relationship between ‘formal policies’ and ‘informal policies’, the formalization of policies often fail to achieve their objectives. In particular, these policies and programmes fail to target and assist the most vulnerable groups. Furthermore, they fail to plan or take into consideration numerous street vendors, who do not benefit from these programmes and have no other way in which to earn their livelihoods. As a result, with most vendors coming back to urban spaces, these policies and programmes are likely to waste the country’s budget and make street vendors even more vulnerable than before.