نقش قدرت‌های بزرگ در حکمرانیِ جهانیِ پساهژمونیکِ بحران مالی 2008

هرچند بیش از یک دهه از وقوع و مهار بحران مالی جهان‌گسترِ سال 2008 می‌گذرد، اما به‌عنوان یک نقطه عطف در سیر تطور حکمرانی جهانی، همچنان یکی از موضوعاتِ اصلی اقتصاد سیاسی بین‌الملل است، به‌‌طوری‌که استدلال‌های تداوم‌داری در تبیین نحوه مدیریت آن در محافل سیاستگذاری و دانش‌پژوهی مطرح می‌شود. در این میان، با این فرض که امور جهانی در بستر دو عرصه سیاسی‌ امنیتی، معروف به نظام دولت ‌ملت یا نظام بین‌المللی و اقتصادی؛ معروف به نظام سرمایه‌داری جهانی پیش می‌رود، تاریخ امور جهانی به‌ویژه در قریب به یک‌و‌نیم سده اخیر نشان می‌دهد که وقوع بحران‌های بزرگ در عرصه اقتصادی، وقوع بحران‌های بزرگ در عرصه سیاسی ‌امنیتی را به دنبال داشته است. اما برخلاف این پیشینه، بحران سرمایه‌داری جهانی در سال 2008 که از حیث وسعت، شدت و تاثیرگذاریِ مخرب می‌توان آن را با بحران‌های قبل از دو جنگ جهانی مقایسه کرد، منازعه‌ای بین‌المللی را که ثبات نظام بین‌المللی را به مخاطره بیاندازد به بار نیاورد.این نوشتار با بهره‌‌گیری از روش مقایسه‌ای در بررسی بحران‌های اقتصادیِ جهانی‌ و پیامدهایِ امنیتیِ سیاسیِ بین‌المللیِ آنها و با در پیش گرفتنِ رویکردی تحلیلی تبیینی، استدلال می‌کند که این روند ناشی از موفقیت سازوکارهای نهادینِ مدیریت قدرت‌های بزرگ در پیشبردِ چندجانبه‌گرایی، فراملی‌گرایی و همکاری بوده است. یافته‌های این نوشتار حاکی از آن است که آمریکا قدرت هژمونیک خود را از دست داده و در حال حاضر مسائل نظام جهانی به‌صورت چندجانبه‌گرایی دولت‌محور با پرهیز از ملی‌گرایی و تاکید بر رویه‌های همکاری‌آمیز که در گونه‌های بدیعی از نهادهای بین‌المللی اختصاصی تبلور یافته است در قالب حکمرانی جهانی پساهژمونیک اداره می‌شود.

2008 Financial Crisis PostHegemonic Global Governance

Throughout the development of global governance, the 2008 financial crisis has continued to play a key role in international political economy. This has resulted in continuous arguments over its definition within both scholarly and policymaking communities. Meanwhile, we can assume that global affairs proceed in the context of two realms, namely the political security realm known as NationState System or International System, and the economic realm known as the Global Capitalist System. Within at least the recent fifteen decades, global history has indicated that when great crises occur in the economic realm it brings about great crises in the political security realm. However, although history implies otherwise, the 2008 global capitalist crisis, did not bring about an international conflict threatening international stability as the previous crises had done before World War II.By tracing out a trend within global power dynamics and focusing on both the economic and political security realms, and by drawing from an analyticalexplanatory method, this paper argues that this development was caused by the success of great powers in using institutional mechanism to promote cooperation, multilateralism, and transnationalism. This paper’s findings show that the US has lost its hegemonic position, and global affairs are governed through statecentric multilateralism, which is void of nationalism and based on cooperative practices. These cooperative practices are represented in exclusive international institutions known as posthegemonic global governance.