سیاست بازنمایی در بازی‌های رایانه‌ای: تحلیل انتقادی گفتمان سیاسی استثناگرایی آمریکایی در بازی «فرمان و تسخیر: ژنرال‌ها»

گفتمان‌های میدان سیاسی همواره میل به انتشار در میدان‌های گفتمانی دیگر دارند. یکی از مهم‌ترین محصولات میدان فرهنگ در جهان رسانه‌ای کنونی که گفتمان‌های سیاسی از طریق آن منتشر می‌شود بازی‌های رایانه‌ای است. مسئله این مقاله سیاست بازنمایی بازی‌های رایانه‌ای و نسبت بینامتنی آن با گفتمان میدان سیاسی است. در این مقاله با شیوه نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند، گفتمان بازی «فرمان و تسخیر: ژنرال‌ها» و نسبت آن با گفتمان سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا بررسی می‌شود که پرسش اصلی مقاله است. ازاین‌رو با استفاده از روش تحلیل گفتمان نورمن فرکلاف، این بازی رایانه‌ای در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین بررسی و تحلیل می‌شود که نشان می‌دهد در چارچوب نظم گفتمانی مسلط رسانه‌های غربی نسبت به اسلام و خاورمیانه یعنی گفتمان «اسلام‌هراسی»، اسلام را به‌عنوان «دیگری» به تصویر می‌کشد. گفتمان مزبور نیز در کنش اجتماعی گسترده‌تری قرار دارد که با مضامین موجود در منطق شرق‌شناسی جدید، برخورد تمدنی و به‌ویژه استثناگرایی آمریکایی سازگار است و با قدرت نرم زبان محصولات فرهنگی بازتولید و منتشر می‌شود.

The Politics of Representation in Computer Games: Critical analysis of American Exceptionalism in the Game of “Command & Conquer: Generals”

Political discourse usually tends to diffuse itself in other discursive fields. Computer games are one of the most considerable products of cultural area in which the political discourse can be reproduced through them. This article is concerned with the representation politics of computer games as well as its intertextual relevance to the discourse of political domains. The study examines the political discourse of Command & Conquer: Generals game as well as its relationship with the US political discourse through using a nonprobability (purposive) sampling. The main question addressed is what can be the relationship between the game discourse and US foreign politics. Thus, this computer game is analyzed at three levels of description, interpretation, and explanation through Fairclough’s analysis discourse which suggests that within the framework of dominant discursive order of Western media on “Islam”, and “Middle East” i.e. “Islamophobia”, unfortunately “false and other” image of Islam is portrayed. Also, the discourse is categorized as a broader social action which is consistent with themes of new orientalism logic, the clash of civilization and in particular, American Exceptionalism as well as is reproduced through the language of (the US) soft power of cultural products.