نواوراسیاگرایی روسیه و موازنه قدرت در شرق مدیترانه

سیاست خارجی دوره ریاست‌جمهوری یلتسین با آرمان ملی‌گرایان روسیه که خواهان احیای جایگاه قدرت برتر در جهان بودند تضاد داشت. ایده نواوراسیاگرایی و بازسازی جایگاه از‌دست‌رفته در مناطق تحت نفوذ شوروی سابق باعث از بین رفتن روابط همگرایانه با آمریکا شد. اولویت بازیابی قدرت در ژئوپلیتیک تحت کنترل شوروی سابق، روسیه را به‌سوی تشکیل ائتلاف‌های منطقه‌ای و نظامی برای دستیابی به موازنه قدرت و احیای نظام چند‌قطبی سوق داد. سیاست‌های نواوراسیاگرایی با سازوکار موازنه قدرت نظامی و مشارکت‌های راهبردی گذار به‌سوی نظام تک چندقطبی در آغاز قرن 21 را تسریع کرده است. گرایش به نظم منطقه‌ای مطلوب با وقوع بحران در روابط روسیه و آمریکا در اروپای شرقی و دریای سیاه شکل گرفت که دامنه آن به ژئوپلیتیک شرق مدیترانه و مرزهای جنوبی اعضای ناتو کشیده شد. بر‌اساس یافته‌های پژوهش رویکرد موازنه‌ای روسیه در برابر هژمونی آمریکا در مدیترانه با تجاوز به سوریه و مبارزه با تروریسم آغاز شد که به تدریج شکافی راهبردی میان آمریکا و ترکیه ایجاد کرد. استقرار تسلیحات راهبردی در شرق مدیترانه به شکل‌گیری زنجیره‌ای از ائتلاف‌های نظامی استراتژیک با کشورهای ساحلی انجامید که در چارچوب نظریه نومنطقه‌گرایی جای می‌گیرد. اهمیت دستیابی به موازنه قدرت برای روسیه در جنگ سرد جدید، دامنه جنوبی ناتو در مدیترانه را عرصه رویارویی نظامی روسیه و آمریکا قرار داده است. مبارزه همه‌جانبه روسیه با تروریسم برگ برنده‌ای برای همگرایی نظامی و شکل‌دهی به نظم جدید منطقه‌ای بر ضد هژمونی آمریکا و گسترش نفوذ ژئوپلیتیک در سواحل جنوب مدیترانه است. در این پژوهش با روش تحلیلی کیفی در‌صدد تاثیر رویکرد نواوراسیاگرایی بر شکل‌گیری مقاومت در برابر یک‌جانبه‌گرایی آمریکا هستیم که نوید‌بخش شکل‌گیری نظام تک چندقطبی از طریق سازمان‌دهی به ائتلاف‌های منطقه‌ای و نظامی در برابر هژمونی آمریکاست.

Russian Eurasianism And Balance of Power in The East of Mediterranean

After the soviet collapse, russia first adopted a policy of integration with the west in the yeltsin era. But russian nationalists who wanted great power in the world did not tolerate this flexible approach to us forign policy and demanded a lost statuse during the cold war with the idea of hegemonic eurasianism. The priority of restoring power in the sovetdominated geoplitical zones led to the formation of a multipolarity system and the weakeing of the favorable amarican monopoly order. In fact after the implementation of russia eurasianism policies and alliances of the world at the turn of the century, it witnessed the transition to unimultipolarity system. The occurrence of regional crises in the russian backyard and the deployment of nato weapons near russia’s western borders eventually reinforced the tendency to attack aggressively and military to defend russia’s geopolitical interests in the black sea and the mediterranean. The fruit of russia’s aggressive realism approach is to bring the strategic confrontation to nato soutern mediterranean range. Wich has increased the security vulnerability of nato allies and created a lasting balance against aggreession and unilateralism of us and allies. Russia’s vibrant military presence at Syrian bases, while shifting power exchanges in favor of the Syrian government, created a deep divide between the US and Turkey, which in the long run would provide strategic benefits to the Black Sea and the Eastern Mediterranean. Implementation of Eurasian policies using military tools has formed a chain of regional military alliances with regional countries that fall within the framework of neoregionalism.