پایش توزیع فضایی فقر در استان‌های کشور

هدف‌ اساسی توسعه، محو فقر در هر جامعه و برنامه‌ریزی برای از بین بردن آن است. تحقق این مهم نیازمند شناخت وضعیت موجود و انتخاب شاخص مناسب برای اندازه‌گیری فقر است. در همین راستا پژوهش حاضر به سنجش توزیع فضایی فقر در استان‌های کشور پرداخته است تا با آگاهی از وضعیت موجود فقر در استان‌ها کشور، برنامه‌ریزی واقع‌بینانهتری در آینده برای از بین بردن فقر انجام شود. روش پژوهش از نوع توصیفیتحلیلی باهدف کاربردی است. با توجه به اینکه فقر پدیده‌ای چندبعدی است در این پژوهش از 18 شاخص اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی جهت تحلیل فقر استفاده شده است. برای بیان اهمیت نسبی هریک از شاخص‌ها از مدل anp و جهت تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از مدل پرومته و تحلیل گایا استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که استان‌های زنجان، یزد، آذربایجان شرقی، مازندران، خراسان جنوبی جزء استان‌های خیلی مرفه و استان‌های کرمان، خوزستان، کرمانشاه، لرستان، سیستان، کهکیلویه و بویراحمد جزء استان‌های خیلی فقیر کشور می‌باشند. پراکنش فضایی فقر در پهنه سرزمینی ایران حاکی از آن دارد که بیشتر استان‌های فقیر در قسمت جنوب شرقی و غرب کشور واقع شدند.

Monitoring the Spread of Poverty in the Provinces of the Country

The main objective of development is to eradicate poverty in each society as well as make a plan for its eradication. Realization of this major issue requires understanding the status quo and choosing poverty probability index. In this connection, the present study aims to measure the spatial distribution of poverty in different provinces of our country in order to provide more realistic planning for the eradication of poverty. A descriptiveanalytical research method (with the practical aim) has been used. Since the poverty is a multidimensional phenomenon, 18 economic, social, cultural and physical indicators have been used to analyze the poverty in this paper. Analytic Network Process (ANP) has been used to express the relative importance of each index as well as PROMETHEE method and GAIA Data Processing have been used to analyze the data. Results of the research show that Zanjan, Yazd, East Azarbaijan, Mazandaran and South Khorasan Provinces are the richest but Kerman, Khuzestan, Kermanshah, Lorestan, Sistan and Baluchestan, Kohkiluyeh and Boyer Ahmad Provinces are known as the poorest provinces of the country. The spatial distribution of poverty in Iran’s territorial zone implies that most of the poor provinces are located in both southeastern and western regions of our country.