بررسی و ارایه الگوی اجرای خط‌مشی‌گذاری زیست محیطی با استفاده از نظریه داده مبنا

هدف مقاله حاضر بررسی و ارائه الگوی اجرای خط‌مشی‌گذاری زیست‌محیطی با استفاده از نظریه داده مبنا در ایران است که به روش کیفی و کمیّ (میکس‌متد) انجام شده است. در بخش کیفی به کمک روش داده‌ بنیاد نویسندگان مقاله مصاحبه‌هایی با 22 نفر از اساتید دانشگاهی، مدیران و کارشناسان زیست‌محیطی کشور انجام دادند. نتایج تحلیل داده‌ها بر‌اساس مراحل سه‌گانه کدگذاری، نشان داد از تعداد 135 مفاهیم متناظر، تعداد 27 خرده‌مقوله که ارتباط مفهومی با یکدیگر دارند استخراج شده است. در مرحله کدگذاری محوری از همه خرده‌مقولات؛ تعداد یازده مقوله محوری استخراج شد که با انتزاع بیشتر در مرحله کدگذاری گزینشی، یک مقوله هسته‌ای به‌شرح «یک اجرای موفق خط‌‌مشی‌ زیست‌محیطی مبتنی‌بر تدوینی فکورانه بر پایه هماهنگی و همسویی نهادی و ارزشی است که در آن توسعه دانش زیست‌محیطی با استراتژی مدیریت سبز و قوانین موثر موجب اعتلای فرهنگ زیست محیطی می‌شود» ظاهر شد که می‌تواند تمامی مقولات دیگر را تحت پوشش قرار دهد. در بخش کمّی که اعتباریابی مدل استخراجی انجام شده است، نتایج حاصل از مدل‌سازی معادله ساختاری نشان داده که همه مولفه‌های کیفی استخراج شده اثر مستقیم و معناداری بر اجرای موفق خط‌‌مشی‌ زیست‌محیطی کشور دارند.

Study and presenting the model of environmental policy implementation using baseline data theory

Banks play major roles in each economic system through having a large part of the circulating funds (of the community). In Islamic banking, credits are granted in terms of concluding Islamic contracts. Credits in the form of Islamic contracts (especially, exchanging contracts and partnership agreements) cause that applicants can take benefit of these credits inappropriately as well as make up fake documents that consequently, they lead to the deviation of credits due to some factors such as moral hazard and adverse selection that these obvious problems have been originated from the asymmetric information. In this paper, following a survey which has been conducted through using questionnaires (including 20 questions), effective factors on credit diversion have been investigated. Results and analysis of Friedman test and Cronbach’s alpha coefficient indicate that credit diversion has a direct relationship with some components such as the amount of (concessional financing) credits, the interest rate on bank lending (banking facilities) and the share of collaborative contracts (partnership agreements).