معماری جدید شهری و مشکلات ان (مطالعه ی موردی: محلّه ی چیذر تهران)

در شرایط امروزی ایران، آشفتگی های تاریخی، اقتصادی و فرهنگی در بطن و فیزیک معماری بی تاثیر نبوده اند و نوعی ناهمسانی و ناسازگاری میان معماری و زندگی جاری در ایران ایجاد کرده اند. بخشی از این آشفتگی ها برخواسته از ناهمگونی میان ذائقه معماری و سبک زندگی است که نهایتاً منجر به بی علاقگی شهروندان و ساکنین محلات به محله و منطقه زیست خود می شود. چیذر یکی از محلات دارای سرشت تاریخی و مذهبی در شمیرانات تهران است که از این آشفتگی ها مصون نمانده است.در این مقاله با استفاده از نظریه جامعه شناس آلمانی، گئورگ زیمل، سعی شده است با به کارگیری های ترکیبی اعم از اسناد و مدارک و روش پرسشنامه در میان محلی های بافت چیذر به شناسایی عناصر دارای مفهوم دلزدگی در چهار بخش اصلی محله بپردازیم تا در مطالعات بعدی با استفاده از چنین بازخوردهایی به معماری صحیح و دور از دلزدگی انسان کلان شهری در این محله با هویت شهری پرداخته شود. به عقیده زیمل در کلان شهر به دلیل تحریکات عصبی با پدیده روانی دلزدگی مواجه هستیم و معماری امروزی می بایست پاسخی به آسیب ها و فقدان های انسان مصرف کننده ای باشد که دیگر اکنون کلان شهر را تجربه می کند. در پایان این مقاله با ارائه چندین راه کار تلاش جهت رفع این دلزدگی ها در بافت چیذر صورت گرفته است که یکی از آنها تلاش در جهت ایجاد محیط محلی است.