تدوین الگوی آموزش محیط زیست جهت تقویت حکمرانی پایدار منابع آب کشور با ‌تاکید بر مشارکت‌های مردمی

بررسی ها نشان می دهد که بیشتر معضلات موجود در بخش آب حاصل استفاده از روش های توسعه ناپایدار ناشی از فقدان آگاهی و آموزش عمومی است. امروزه محققین دریافته اند که سیستم های اجتماعی و سازوکارهایی که بر چرخه آب تاثیر دارند، فراتر از مدیریت آب بوده و موضوع بحران آب باید در چارچوب نهادها و سیستم های اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد که به این سیستم ها، حکمرانی آب اطلاق می گردد. هدف از این تحقیق تعیین معیارها و شاخص های حکمرانی پایدار و تدوین برنامه آموزشی مناسب جهت تحقق این امر می باشد. ابزار سنجش، پرسشنامه و روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی بوده، روایی شاخص ها با استفاده از نظرات اساتید و متخصصان مربوطه اعتبارسنجی و پایایی شاخص ها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ، 0.869 محاسبه گردید. تمامی معیارها و شاخص ها در فضای فازی و با بکارگیری نرم افزار مربوطه، رتبه بندی گردیدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که معیار مشارکت مردمی نسبت به سایر معیارهای حکمرانی پایدار و شاخص های مربوط به آموزش نیز نسبت به سایر شاخص ها دارای امتیاز بیشتری می باشند. از آنجایی که تحقق حکمرانی پایدار با افزایش آگاهی مردم نسبت به اهمیت دادن مسائل محیط زیست میسر می باشد، در این تحقیق الگوی آموزشی مناسب برای افزایش مشارکت مردمی ارائه شده است.

Preparing the model for environmental training to strengthen the sustainable ‎governance of national water resources with an emphasis on public participation

Studies have shown that most of the existing problems in the water sector are the outcomes of unsustainable methods of development caused by unawareness and lack of public training. Researchers have found that the social systems and mechanisms affecting water cycle are beyond the scope of water management and that the issue of water crisis must be addressed in the frame of social entities and systems, which are known as the water governance. The objective of this study is to identify the criteria and indicators of sustainable governance and to prepare an appropriate training program towards its realization. The tool for evaluation was a questionnaire and the research methodology was of descriptive survey. The validity of the indicators was established by taking into account the views and comments of relevant scholars and experts, and the reliability of the indicators was calculated as 0.869 using the Cronbach rsquo;s alpha formula. All criteria and indicators were graded in the fuzzy environment using the relevant software. The results show the criterion of public participation to be more sustainable than other governance criteria, while the indicators of training scored higher than others. Since the realization of sustainable governance becomes facilitated by increasing public awareness about the importance of environmental issues, the research proposes an appropriate training model to increase public participation.