بررسی معنایی جامعه شناسی در ایران

در بررسی تحولات توسعه ای جامعه شناسی در ایران، تغییرات کمی و کیفی، به عنوان شاخصی مهم در شناخت این تحولات مورد توجه بوده است. این مطالعه بر اساس رویکرد نسلی، به بررسی متونی می پردازد که جامعه شناسی در ایران را مورد بررسی قرار داده اند. در بررسی معنای جامعه شناسی در میان نسل ها این پرسش مطرح می شود که رویکردهایی که در گذشته، جامعه شناسی را مورد بررسی قرار داده اند چگونه بوده اند و تا به امروز چه تغییراتی داشتند؟ با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی  به بررسی محتوای 186 آثار مکتوب پرداخته شد که در دهۀ70 و 80 به طور اختصاصی، جامعه شناسی در ایران را مورد بحث و بررسی قرار داده اند. گفتمان حاکم بر تحلیل های موجود از جامعه شناسی در ایران، گفتمان توسعه با جهت گیری آسیب شناسانه است. نسل سومی و چهارمی ها، جامعه شناسی را در خدمت توسعۀ ملّی و حل مسائل اجتماعی می بینند. اما نسل جدید، کمتر سیاست را برجسته می کند و گرایش بیشتری به  تاریخ و رویکردهای کیفی در بررسی جامعه شناسی در ایران دارد.

semantic analysis of sociology in iran

in reviewing the evolutions of sociological development in iran, quantitative and qualitative changes have been considered as an important indicator in recognizing these developments. this paper, based on a generation approach, examines texts that have examined sociology in iran. in the study of the meaning of sociology among generations, it is a question of how the approaches that have been studied in the past by sociology have and what have changed to date. using content quality analysis methods, 186 written works have been reviewed and discussed specifically in sociology in iran in the 70’s and 80’s. the dominant discourse on existing analyzes of sociology in iran is developmental discourse with a pathologic orientation. the third and fourth generations see sociology as serving national development and solving social problems. but the new generation brings less prominence to politics and has a more tendency towards history and qualitative approaches in the study of sociology in iran.