تحلیل انتقادی گفتمان خصوصی سازی آموزش وپرورش درگفتمان های ایدئولوژیک سازی و سازندگی

مقالۀ حاضر، با هدف تحلیل انتقادی خصوصی سازی آموزش وپرورش در گفتمان های بعد از انقلاب اسلامی با تاکید بر گفتمان ایدئولوژیک سازی و سازندگی، نگاشته شده است. به همین منظور، اغلب متون و مصوبات دولتی و آموزشی این دوره از گفتمان ها، با روش تحلیل انتقادی گفتمان نورمن فرکلاف، مورد تحلیل و نقد قرار گرفت. آن گونه که از تحلیل و تفسیر متون برآمد، گفتمان های مذکور،  پیرامون مقولۀ خصوصی سازی آموزش و پرورش، مواضع ارزشی بعضا متفاوتی داشته اند، کمبود بودجه، حفظ روابط سلسله مراتبی، تمرکزگرایی، ابهام و تضاد در نظر و عمل ناآرامی های داخلی و خارجی، تعاملات محدود داخلی و خارجی، محافظه کاری، غالب بودن و ارجح بودن مواضع فکری و ارزشی مراجع بالادستی نظام، به عنوان مهم ترین عامل و مانع نسبت به دیگر موارد، از جمله شاخص ترین محدودیت های درون متنی و موانع برون متنی در فراهم آوردن الزامات تحقق خصوصی سازی آموزشی است که نشانگر ناهمخوانی اهداف و برنامه های مطرح شده با مناسبات و اهداف حقیقی و مدنظر دو گفتمان است.     

critical analysis of the discourse of privatization of education and upbringing in the discourses of ideologicalization and construction

the aim of the present article is the critical analysis of the discourse of privatization of education in discourses after the islamic revolution with emphasis on the discourse of ideological and constructive. for this purpose, some direct statements and some governmental and educational texts and approvals in the two mentioned periods have been studied and criticized by norman fairclough’s critical discourse analysis method. as a result from the analysis and interpretation of the texts, these discourses, are somewhat different in terms the privatization of education, political and value positions. lack of budget, maintaining relations of hierarchical order, centralism, ambiguity and contradiction in opinion and practice, internal and external unrest, limited internal and external interactions, conservatism, dominance and superiority of intellectual and value positions of the upper echelons of the system and as the most important factor and obstacle compared to other cases, including the most significant internal constraints and external barriers in providing the requirements for educational privatization, especially at the qualitative level show the inconsistency of the goals and programs proposed with the real relations and goals of the two  discourse.