گفتمان نسلی زنان کهنسال و جوان در خانواده ی ایرانی

در این پژوهش، محقق کوشیده است به مطالعه روابط دورن خانواده از منظر روابط میان دو نسل زنان کهنسال بپردازد تا در یابد که این روابط تابع چه گفتمان هایی است و آیا این گفتمان ها به هم نزدیک اند یا نشانه ی مشهودی از فاصله میان این دو نسل به حساب می آیند؟ روش مورد استفاده محقق ، بهره گیری از رهیافت کیفی ، مبتنی بر روش داده بنیاد تحلیل موقعیت با استفاده از مصاحبه های روایی بوده است و نمونه هدفمند ، به تعداد20 مورد از شهروندان زن تهرانی انتخاب گردید. یافته ها نشان داد که روابط میان دو نسل زنان، در خانواده ایرانی، همگرا است و در عین تفاوت گفتمان سنت پیشگی زنان کهنسال و پشرو بودن زنان جوان، اما هر دو در گفتمانی به هم نزدیک می شوند که گفتمان نوگرایی است .خانواده در عین تفاوت ها ، در مسیر تهدید نسلی قرار ندارد و هم چنان خانواده ، موضوع دارای اهمیت و اولویت نسل ها است.

Discourse of young and old women in Iranian families

In this study, the researcher attempted to addresses the relationships within the family from the perspective of relationships between two generations: old women, and young women. What discourses are subject to these relationships and are these discourses close together or considered as obvious sign of the gap between the two generations? The method used by researcher was taking advantage of the qualitative approach, based on an analysis of the position as one of the way of Grounded Theory method and used narrative interviews. Purposefully sample was chosen to the number 20 cases of Tehran citizens . Findings of research showed that the relations among two generations of women in Iranian families is convergent. While there is difference between the traditionalism discourse of elders and forerunner young people. But all two come together in the discourse, which is modernism discourse. And while family has differences, is not in the way of generational threat and still family is an important issue and priority of generations.