خوانش تطبیقی مولفه‌های فانتزی در رمان‌های ارض زیکولا از عمروعبدالحمید و شوومان از نازنین جودت

ادبیات فانتزی گونه‌ای نو در ادبیات است که اصلی‎ترین مشخصۀ آن، استفاده از قدرت خیال و خلاقیت در گریز از جهان و چارچوب‎های شناخته‌شدۀ آن و درهم شکستن قوانین طبیعت است. در ادبیات فانتزی همۀ وقایع بر پایۀ خیال شکل می‎گیرد و فانتزی‎ نویسان، جهانی متشکل از عناصر و حوادث عجیب، موجودات و فضایی خارق‌العاده و قواعدی منحصربه‌فرد را می‌آفرینند. در دو رمان ارض زیکولا و شوومان، شباهت‎های قابل توجّهی در استفاده از عناصر فانتزی دیده می‎شود. از این رو پژوهش حاضر سعی دارد که با روش تحلیلی- توصیفی به بررسی تطبیقی مولّفه‌های فانتزی در این دو اثر، وجوه اشتراک‌ آن‎ها را تبیین نماید. برخی از بن‎مایه‎های فانتاستیک مشترک در این دو اثر شباهت در طرح داستان و شخصیت اصلی، به‌کارگیری تلفیقی از شخصیت‎های حقیقی و خیالی، استفاده از کنش‎های کارکردی مشابه مانند طلسم، تصادف و یاری‎گری و همچنین اصول فانتزی مشترک ازجمله شگفتی و هیجان، تعلیق ارادی ناباوری، دگردیسی و اصل پایان باز است.

the comparative reading of the fantasy factors in arze zikola novels by amro abdolhamid; and shouman by nazanin judat

fantasy literature is a new genre in literature which comprises is the use of imagination power and creativity to escape from the world and its known boundaries and to break the laws of nature. in fantasy literature, all events are based on fantasy, and fantasy writers create a world of strange elements and events, extraordinary creatures and atmospheres, and unique rules. there are significant similarities in the use of fantasy elements in the novels of zikola and shouman. therefore, the present study tries to explain the commonalities of fantasy components in these two works using the analytical-descriptive method. some of the common fantasy themes in these two works are the similarity in the plot, the main character, the combination of real and imaginary characters, the use of similar functional actions such as spells, events, and assistance, and also common fantasy principles such as surprise and excitement, voluntary suspension of disbelief, metamorphosis, and the open-ending principle.