بررسی گفتمان اجتماعی زنان در رمان رائحه‌ الورد و انوف لا تشم و این خیابان سرعت‌گیر ندارد (واکاوی براساس گفتمان انتقادی نورمن فرکلاف)

مبنای پژوهش حاضر، الگوی گفتمان انتقادی نورمن فرکلاف است. کارکرد آن، بازبینیِ شرایط خاصی است که متن در آن آفریده شده است. بر این اساس رمان رائحه‌ الورد اثر احسان عبدالقدوس و داستان این خیابان سرعت‌گیر ندارد نوشته‌ مریم جهانی واکاوی شده‌اند. هدف پژوهش حاضر آن است در سایۀ الگوی انتقادی فرکلاف، پس‌زمینۀ اندیشۀ دو نویسنده بازشناسی شود. یکی براساس اندیشه‌های مردانه‌اش و دیگری ظرافت‌های زنانه‌اش، علیه الگوهای تحمیلی مردسالارانه در جامعه، تاخته‌اند. تلاش عبدالقدوس آن است با تکیه بر واژگانِ متن، جامعه‌ای را بازنمایی کند که دیدگاه آن، به‌طور کلّی نسبت به زنان و به‌ویژه نسبت به زنان مطلّقه، نگرشی نابسامان است. هدف نهایی عبدالقدوس پس از بازنشانی شرایط نامطلوب، القای خودآگاهی زنان نسبت به شرایط خود و سپس تشویق آنان برای مشارکت و یافتن راهی برای اصلاح وضع موجود و عبور از بحران اجتماعی است؛ از سوی دیگر داستان جهانی، تصویرآفرینی از جامعه‌ای است که مردسالاری در آن، موانعی را برای زنان در دست‌یابی به استقلال ایجاد می‌کند و درنهایت نسبت به انفعال زنان دربرابر اندیشه‌های مردسالاری، انتقاد می‌کند.

Examining the social Discourse of Women in the Novel Ra’eh Al-Word and Anoof La Tashm and This Street Has No Speed Bump(Analysis Based on Normal Farclaf’s Critical Discourse)

According to this, on the one hand, the novel “Raeha AlWord” by Abdul Qaddos and on the other hand, the story of “This Street does not have a Speed Bump” by Maryam Jahani have been Analysis. The purpose of this research is to be recognized the background of the two authors’ ideas in the light of Farklaf’s critical model. They have invaded, one is based on his masculine ideas and the other on her feminine elegance regarding patriarchal imposed patterns in the society. Relying on the vocabularies of the text, Abdul al Qaddos’s effort is to represent a society whose view is generally of a negative attitude towards women, and especially divorced women. After returning to unfavorable conditions, Abdul Qaddos’ ultimate goal, is to inducing women’s selfawareness about their situations and then encourage them to participation and finding a way to improve the current situation and overcoming the social crisis. On the other hand, Ms. Jahani’s story, is an illustration of a society whose patriarchal world shows the barriers to women’s access to independence and ultimately criticizes women’s inaction against patriarchal ideas.