بررسی تطبیقی دو شعر «النّسر» عمر ابو ریشه و «عقاب» پرویز ناتل خانلری با تکیه بر نظریه موریس گرامون

ایرانیان باستان، به مثابه‌ یکی از ملّت‌های متمدّن و صاحب اندیشه و تفکّر، در طول تاریخ با حکمت و فلسفه در پیوند بوده اند. بازتاب فلسفه و حکمت ایران باستان را می توان به روشنی در اندیشه‌ فردوسی و سهروردی مشاهده کرد. آن گونه که از شواهد پیداست، فردوسی و سهروردی به منابع مشترکی؛ مانند کتاب اوستا یا گفتگو با خردمندان زرتشتی دسترسی داشته اند؛ افزون بر اینکه یکی از آبشخورهای فکری شیخ اشراق، کتاب شاهنامه‌ فردوسی بوده است. سهروردی در کتاب های خود، به گونه ای از پادشاهان اساطیری یاد می‌کند که گویی شعر فردوسی را به نثر بازگردانده است. در این میان، یکی از پهلوانانی که مورد علاقه‌ فردوسی و سهروردی بوده، کیخسرو است. تمام ویژگی های کیخسرو در شاهنامه‌ فردوسی، با ویژگی های او در اندیشه‌ سهروردی قابل تطبیق است. ویژگی هایی همچون داشتن فرّه‌ ایزدی، خصال نیک انسانی، عدالت، خردمندی، سفر عرفانی و عروج او؛ همگی در اندیشه‌ فردوسی و سهروردی قابل تطبیق است. در پژوهش حاضر، تلاش بر آن است تا با استناد به منابع، به‌روش مکتب آمریکایی، ضمن بررسی چگونگی تاثیرپذیری سهروردی از اندیشه‌ فردوسی؛ ویژگی های کیخسرو در اندیشه‌ فردوسی و سهروردی مقایسه شود. یافته‌های پژوهش، بیانگر آن است که سهروردی در وصف ویژگی‌های عرفانی کیخسرو از شاهنامه‌ فردوسی الگو گرفته است و تمام ویژگی های عرفانی کیخسرو، در اندیشه‌ فردوسی و سهروردی با هم قابل تطبیق است.