التّبر المسبوک فی نصیحة الملوک غزالی ماخذ چند حکایت از هزارویک شب

ریشه‌یابی حکایت‌ها، اندیشه‌ها و دست‌مایه‌های ادبی و زبانیِ شاعران و نویسندگان، یکی از شاخه‌های مهم در بررسی‌های زبانی و ادبی است. این مسئله، زمانی اهمّیّت بیشتری می‌یابد که آموزه‌های یک اثر، به زبانی دیگر ترجمه شود و از طریق ترجمه‌ای خوب، نه‌تنها اثر جای خود را در میان فرهنگ و زبان ملّتی دیگر باز می‌کند، بلکه تاثیرات بینامتنی خود را نیز ماندگار می‌نماید. پژوهش حاضر می‌کوشد تا ضمن یک مقابله و تطبیق دقیقِ متنی میان متن عربی هزارویک شب و ترجمۀ عربی نصیحة الملوک غزالی که به نام التّبر المسبوک فی نصیحة الملوک معروف است، ثابت کند که کتاب التّبر المسبوک، ماخذ پنج حکایت از حکایت‌های هزارویک شب است و با وجود متون گوناگون عربی که به نوعی برخی از آن‌ها، روایت‌های دیگری از این پنج حکایت را در خود دارند، گردآورندگان و راویان هزارویک شب، در گزارش این پنج داستان، اساس خود را بر این کتاب نهاده‌اند. اقتباس راویان هزارویک شب در یکی از حکایت‌های بررسی‌‎شده، اقتباس محتوایی و در چهار حکایت ‌دیگر، اقتباس‌های صرفی و نحوی و منطبق بر متن عربی التّبر المسبوکاست، به گونه‌ای که میان حجم این حکایت‌ها در متن هر دو کتاب، تفاوت‌های زیادی وجود ندارد و نشان می‌دهد، راویان هزارویک شب، با وجود برخی از این حکایت‌ها در متون عربی، متن التّبر المسبوک را برای اقتباس‌ خود برگزیده‌اند.