ارزشیابی و تحلیل جاذبه‌های زمین‌گردشگری (ژئوتوریستی) منطقه اردل برای توسعه صنعت گردشگری با الگوی نیکولاس

در دهه‌های گذشته، زمین‌گردشگری (ژئوتوریسم) شاخه جدیدی از گردشگری و بوم‌گردی (اکوتوریسم)، با تکیه بر پدیده‌های زمین‌شناسی در صنعت گردشگری به‌طور فزاینده‌ای گسترش یافته است. این جاذبه‌ها و مکان‌های زمین‌ریخت‌شناختی (ژئومورفولوژیک) براساس درک و بهره‌برداری انسان، ارزش‌های ویژه‌ای دارند که می‌توانند نقطه کانونی توسعه و ارتقای صنعت گردشگری و بسیاری از جاذبه‌های مهم گردشگری را تشکیل دهند. بر این مبنا، شناسایی و ارزشیابی توانمندی‌ها و جاذبه‌های زمین‌ریخت‌شناختی به برنامه‌ریزان این امکان را می‌دهد تا متناسب با آن‌ها، توسعه و جهت آن را در منطقه مشخص کنند؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر نیز ارزیابی ارزش‌های جاذبه‌های زمین‌گردشگری موجود در منطقه شهرستان اردل که مکانی زمین‌ریخت‌شناختی شناخته می‌شود با روش نیکولاس است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از جنبه روش، توصیفی – تحلیلی بوده است. برای جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات لازم از روش‌های اسنادی و میدانی بهره گرفته است. جامعه ‌آماری پژوهش شامل همه خبرگان و مسئولان مرتبط ‌با موضوع، در‌سطح شهرستان و استان بوده است که به‌صورت تمام‌شماری، تعداد 110 نفر از آن‌ها سرشماری شده‌اند. در منطقه اردل، مکان‌هایی مانند غار اردل، تنگه درکش ورکش، محدوده‌های آبشار دره عشق، چشمه مولا و سرداب که ارزیابی شده‌اند، به‌دلیل داشتن شکل‌های زمین‌گردشگری، مهم‌ترین مکان‌های زمین‌گردشگری منطقه هستند. نتایج به‌دست‌آمده نشان دادند جاذبه‌های زمین‌گردشگری محدوده پیرامونی آبشار دره عشق و غار اردل به‌ترتیب با 04/66 و 18/57 نمره، بیشترین و کمترین امتیاز را بین جاذبه‌های زمین‌گردشگری شهرستان گرفتند. همچنین نتایج نشان دادند این منطقه از نظر جاذبه‌های زمین‌گردشگری توانمندی‌های بسیار مطلوبی دارد و باید برای استفاده از این جاذبه‌ها برای نقش زیربنایی ویژگی‌های زمین‌شناختی و زمین‌گردشگری در معماری چشم‌اندازهای طبیعی و فرهنگی، برنامه‌ریزی مناسب انجام شود.