سنجش و ارزیابی شاخص کیفیت زندگی در شهرهای متوسط اندام (نمونه مورد مطالعه: شهر یاسوج)

شناخت، اندازه گیری و بهبود کیفیت زندگی از اهداف عمده محققان، برنامه ریزان و دولت‌ها در چند دهه اخیر بوده است. این عرصه علمی و تحقیقاتی مورد توجه تعداد زیادی از رشته های علمی، از جمله جامعه شناسی، روان شناسی، اقتصاد، علوم محیطی، جغرافیا، پزشکی و ... است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات «کاربردی» و رویکرد حاکم بر آن، «توصیفی – تحلیلی» است. جامعه آماری پژوهش را شهروندان شهر یاسوج تشکیل می دهند. حجم نمونه نیز با استفاده از فرمول کوکران و بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی برای هر کدام از نواحی چهارگانه شهر یاسوج برآورد گردید. نتایج نشان داد که از لحاظ بعد سلامت محیطی و روانی ناحیه دو بیشترین امتیاز و ناحیه چهار و سه به ترتیب کمترین امتیاز را به خود اختصاص داده اند. بر اساس بعد اجتماعی ناحیه یک در رتبه اول و ناحیه دو در رتبه آخر قرار گرفته است. در خصوص بعد سلامت اجتماعی نواحی دو و چهار با امتیاز مشابه در رتبه اول و ناحیه سه در رتبه آخر قرار دارد. در خصوص بعد حمل و نقل ناحیه چهار در رتبه اول و ناحیه یک در رتبه آخر قرار دارد. همچنین بررسی ها نشان داد که رابطه مشاهده شده بین بعد حمل و نقل عمومی و سلامت محیط و سلامت روانی معنادار نیست. رابطه مشاهده شده بین دیگر ابعاد شاخص کیفیت زندگی، رابطه معنادار و مستقیم می باشد. از نظر شاخص کلی کیفیت زندگی، میانگین رضایتمندی شهروندان نواحی شهر نشان داد که ناحیه دو با امتیاز 98/3، ناحیه یک با امتیاز 71/3، ناحیه چهار با امتیاز 25/3 و ناحیه سه با امتیاز 24/3 به ترتیب در رتبه اول تا چهارم قرار گرفتند. ابعاد پنج‌گانه بررسی شده در نواحی چهارگانه شهر یاسوج (نواحی یک، دو، سه و چهار)، مجموعاً به ترتیب توان تبیین 16، 3/20، 9/21 و 1/1 درصد از تغییرات (واریانس) شاخص رضایتمندی از کیفیت زندگی را دارا هستند.